29 بچارێت، منِ هُداوندا شمارا شَبَّتئے رۆچ بَکشاتگ. پمێشکا شَشمی رۆچا شمارا دو رۆچئے نگنا دئیان. هپتمی رۆچا شما هر جاگها اێت، همۆدا ببێت. هپتُمی رۆچا کَسّ چه وتی جاگها در مئیئیت.“
”اِسراییلیان بگوَش: ’منی شَبَّتان اَلّم برجاه بدارێت. اے په شمئے آیۆکێن نَسل و پَدرێچان منی و شمئے نیامئے اَهد و کَرارئے نشانیَ بیت تانکه شما بزانێت که من هُداوند آن، هما که شمارا گِچێنی کرتگ و شمارا پاک و پَلگارَ کنت.
رَندا، وتی لۆگان آتکنت و وشبۆێن اَتر و رۆگنِش تئیار کرت. شَبَّتئے رۆچا، شَریَتئے رهبندئے سرا، آیان آرام کرت.
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”تان کَدێنا سرا تابَ دئیێت و منی هُکم و سر و سۆجانَ نزورێت؟
گڑا مهلوکا هپتمی رۆچا آرام کرت.
دْوا بکنێت که شمئے تچگ و در رئوگ، زمستان یا شَبَّتئے رۆچا مبیت.