2 گیابانا، اِسراییلئے سجّهێن مهلوک موسّا و هارونئے سرا نُرُنڈگا لگّت.
مهلوکا موسّائے سرا نُرُنڈِت و گوَشت: ”چے بوَرێن؟“
وتی گِدانانی تها نُرُنڈتِش و هُداوندئے هبرِش نزرت.
آ وهدا که مئے پت و پیرک مِسرا اَتنت، تئیی هئیران کنۆکێن کارانی نێمگا دلگۆشِش نکرت و تئیی سجّهێن مهربانیاِش شَمُشتنت، دریائے کِرّا سرکشیاِش کرت، سُهرزِرئے کِرّا.
بله زوتّ بێهئیال بوتنت که آییا چے کرتگاَت و په آییئے شئور و سَلاها ودارِش نکرت.
گۆن موسّایا گوَشتِش: ”زانا مِسرا کبر نێستاَت که تئو مارا په مِرَگا اے گیابانا آورتگ؟ اے چِه کارے که تئو گۆن ما کرت؟ تئو چێا مارا چه مِسرا دَر کرت؟
آ اَنگت نئوَپتگاَتنت که چه سُدومئے هر کُنڈا سجّهێن مردێن، پیر و وَرنا آتکنت و لۆگِش اَنگِرّ کرت.
گۆن آیان گوَشتِش: ”هُداوند شمارا مئے هَکّانی جُستا بکنات و وت اِنساپ بکنات. شما پِرئون و آییئے هِزمتکارانی چمّان مارا سْیَهرو کناێنتگ و په مئے کُشگا زهمے آیانی دستا داتگ.“
بله مردم اۆدا تُنّیگ اَتنت، آیان موسّائے سرا نُرُنڈِت و گوَشت: ”تئو چێا مارا چه مِسرا در کرت و آورت؟ که مارا و مئے چُکّان و مال و دَلوَتان چه تُنّا بکُشئے؟“