17 او هُداوند، تئو وتی مهلوکا مُلکا کارئے و وتی میراسئے کۆهئے سرا نادێنئے، هما جاگها که تئو په وتی نِندگا اَڈّ کرتگ، هما پاکێن جاگه که تئیی دستان تئیار کرتگ، او هُداوند!
تئو گۆن وتی دستا کئوم در کرتنت، بله مئے پت و پیرێن سبز کرتنت. کئومِت درُشتنت و مئے پت و پیرێن شاهگانی بَکشاتنت.
تئو انگورئے درچکے چه مِسرا گوَتک، تئو کئوم ڈنّا در کرتنت و اے درچک کِشت.
تئو په مِهر وتی مۆکِتگێن مهلوکئے رهبری کرت و گۆن وتی زۆر و واکا دێم په وتی پاکێن بارگاها آیانی رهشۆنی کرت.
بچار، نون من پرێشتگے راه دئیگا آن. اے چه تئو پێسرَ بیت که راها تئیی پاسپانیا بکنت و ترا منی تئیار کرتگێن جاگها ببارت و سر بکنت.
نون برئو و مردمان دێم په هما جاگها بَر که آییئے بارئوا من گۆن تئو هبر کرتگ. منی پرێشتگ چه تئو پێسرَ بیت. بله سِزائے رۆچا من اِشانی گناهئے سِزایا دئیان.“
”من وتی بادشاه، وتی پاک و گچێنیێن کۆه، سَهیونئے سرا نندارێنتگ.“
او بازٹُلّێن کۆه! په چے هما کۆها گۆن هسدّے چارگا ائے که هُدایا په وتی لۆگجاها گچێن کرتگ، همۆدا که هُداوند تان اَبد جهمنندَ بیت؟
آییئے تَمبو شَلیما اِنت و منندجاه، سَهیونا.
همے انگورئے که تئیی راستێن دستا کِشت، همے چُکّئے که تئو په وت رۆدێنت و زۆرمند کرت.
یَهودا هُدائے گِچێن کرتگێن و اِسراییل آییئے بادشاهی بوت.
په من پاکێن جاگهے اَڈّ بکننت که من آیانی نیاما جَهمنند ببان.