بیمّ و دَهشَتے دلا کپیتِش. چه تئیی باسکئے زۆرمندیا آ سِنگ و سیاهَ بنت، تان هما وهدا که تئیی مهلوک بگوَزیت، او هُداوند، تان هما وهدا که تئیی مۆکِتگێن مهلوک بگوَزیت.
او هُداوند، تئو وتی مهلوکا مُلکا کارئے و وتی میراسئے کۆهئے سرا نادێنئے، هما جاگها که تئو په وتی نِندگا اَڈّ کرتگ، هما پاکێن جاگه که تئیی دستان تئیار کرتگ، او هُداوند!
وتی کئومئے یاتا بکپ، که تئو چه دێرێن زمانگان په بها زرتگاتنت، که تئو مۆکِتگاَنت تان تئیی کئوم و میراس ببنت. سَهیونئے کۆهئے هئیالا بکپ که اۆدا جهمنند بوتگئے.