21 هُداوند رۆچئے وهدا جمبرئے مِنُکێئے تها آیانی دێما رئوان اَت که راها پێش بداریت. شپئے وهدا آسئے مِنُکێئے تها آیانی دێما رئوان اَت که آیان رُژن بدنت و آ شپا هم سپر کرت بکننت و رۆچا هم.
چه جمبرئے سُتونا گۆن آیان هبری کرت و آیان هم هما هُکم و شَریَت برجاه داشت که داتگاَتی.
آییا جمبرے ساهێل کرت و پۆشێنتنت، آسے رۆکی کرت که شپا رُژناییاِش بدنت.
رۆچا، گۆن جمبرا رهشۆنیای داتنت و شپا گۆن آسئے رُژنا.
چۆ بوت که وهدے هارون گۆن سجّهێن اِسراییلی مهلوکا هبرا اَت، آیان گیابانئے نێمگا چارِت و هُداوندئے شان و شئوکتِش دیست که جمبرئے تها زاهر اَت.
او هُدا! آ وهدا که وتی کئومئے رهشۆن اتئے، آ وهدا که گیابانا ملّان اتئے، اۆشت...،
تئو وتی کئوم موسّا و هارونئے دَستا رهشۆنی کرت، رمگێئے پئیما.
پِرئونا گوَشت: ”هُداوند اَلّما شمئے پُشت و پناه بوتگاَت، اگن من شمارا گۆن چُکّان رئوگا بِشْتێن. بچار، شمارا پَکّایا رَدێن کارے دلا اِنت.
وهدے مهلوکا دیست که موسّایا چه کۆها اێر کپگا سکّ دێر کرت، هارونئے چپّ و چاگردا مُچّ بوتنت و گوَشتش: ”بیا، په ما هُدا اَڈّ کن که راها چه ما پێسَر ببنت، چێا که آ مَرد، موسّا که مارا چه مِسرا دری کرت و آورتی، نزانێن آ چۆن بوت.“