11 چۆ بوَرێتی: وتا په سپرا تئیار بکنێت، سواسان پادا کنێت و اَسایا دستا کنێت و اِشتاپ اِشتاپا بوَرێت. اے هُداوندئے سَرگوَز اِنت.
بگوَشێت که اے په هُداوندا سَرگوَزئے کُربانیگے، چێا که هُداوندا، مِسرا اِسراییلیانی لۆگ سَرگوَز کرتنت. وهدے هُداوندا مِسری جَتنت، مئے لۆگانی سرا هئیری کرت.“ گڑا مردمان سر جَهل کرت و پَرستِشا لگِّتنت.
وتی لانکا ببندێت و هُژّار ببێت. زِندا په شِهم و رَهداری بگوازێنێت. وتی اُمێتا په هُدائے هما رهمتان ببندێت که ایسّا مَسیه وتی زاهر بئیگئے وهدا په شما رسێنیتِش.
لانکا ببندێت و وتی چِراگا رۆک و رُژناگ بدارێت.
هُداوندا گۆن موسّا و هارونا گوَشت: ”اِش اِنت سَرگوَزئے ورگئے پَرمان: هچّ ڈَنّی مردم اِشیا مئوارت،
موسّایا اِسراییلئے سجّهێن کماش لۆٹاێنتنت و گۆن آیان گوَشتی: ”برئوێت و په وت، په وتی لۆگان پَس بزورێت. اے پَس سَرگوَزئے کُربانیگ اِنت، هلاری کنێت.
بله پتا وتی هِزمتکار گوَشتنت: ’اِشتاپ کنێت، په آییا گهترێن کَباها بیارێت و گوَرایی بدئیێت. چَلّه و مُندریکّی دستا و کئوشی پادا بدئیێت.
ایسّائے پُشتا، آییئے پادانی نزّیکّا گرێوان اۆشتات، گۆن وتی اَرسان ایسّائے پادی ترّ کرت و گۆن وتی مود و مَلگۆران هُشک کرتنت و پادی چُکّت و اَتر پِر مُشتنت.
لۆگان پِر مُشتگێن اے هۆن شمئے نِشانیَ بیت که اِدا شما اێت. من اے هۆنان که گِندان، چه شما سرَ گوَزان و وهدے مِسرا تباهیئے کَهرے دئورَ دئیان، اے کَهر شمئے سرا نکپیت.
ایسّائے پت و مات، ایسُّپ و مَریم، هر سال سَرگوَزئے ائییدا، اورشَلیما شتنت.