3 موسّا و هارون پِرئونئے کرّا شتنت و گوَشتِش: ”هُداوند، اِبرانیانی هُدا چُشَ گوَشیت: ’تان کدێن گروناکَ بئے و منی دێما اۆشتئے و وتا بێکِبرَ نکنئے؟ منی مهلوکا بِلّ که رئوت و منا پرستشَ کنت.
پمێشکا، هُدائے پُرواکێن دستئے چێرا وتا بێکِبر و دربێش بکنێت تانکه آ، وتی گیشێنتگێن وهدا شمارا بُرز و سرپراز بکنت.
هُداوندئے بارگاها، بێکِبر و دربێش ببێت و هُداوند شمارا بُرز و سرپرازَ کنت.
یا که آییئے مهربانی و سبر و تهمبُلئے گنجا بےارزشَ زانئے و اے چیزّا سَرپدَ نبئے که هُدائے مهربانیئے مکسد همش اِنت که ترا دێم په تئوبه کنگا بِبارت؟
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”تان کَدێنا سرا تابَ دئیێت و منی هُکم و سر و سۆجانَ نزورێت؟
بله تئو اَنگت منی مهلوکئے دێم داشتگ و رئوگااِشَ نئیلئے.
من ترا گوَشت که منی چُکّا بِلّ که رئوت و منی پرستشا کنت. بله تئو نَمَنِّت و رئوگا نهاِشت. بِچار، نون من تئیی چُکّا کُشان، تئیی ائولی مَردێنچُکّا.‘“
اگن منی مهلوکا رئوگا مئیلئے، بچار، من باندا تئیی مُلکا مَدَگے مانَ رێچان.
بله او بِلشازَر، نِبوکَدنِزَرئے نماسَگ! اے سجّهێن چیزِّت زانتنت و اَنگت هم گروناکیاِت چه وتی دلا در نکرت.
رندا موسّا و هارون شتنت و گۆن پِرئونا گوَشتِش: ”یَهوِه، اِسراییلئے هُدا چُشَ گوَشیت: ’منی مهلوکا بِلّ که گیابانا رئوت و په من جَشنے کنت.‘“