8 پدا پاچن سکّ زۆراوَر بوت بله اَنچۆ که وتی زۆراوریئے بُرزادیان سر بوت، مزنێن کانٹی پرُشت و آییئے جاگها چار دگه اجبێن کانٹ رُست که دێمِش آسمانئے چارێن گواتانی نێمگا اَت.
دانیالا گوَشت: ”من شپا اِلهام و شُبێن گندگا اَتان و من دیست که آسمانئے چارێن گواتان مزنێن دریا مَست کرت.
چه اِشان و رند من چار پرێشتگ دیست. زمینئے چارێن کُنڈان اۆشتاتگ و زمینئے چارێن گواتِش داشتگاَتنت تانکه گواتے نه زمین، نه دریا و نه درچکێئے سرا بکَشّیت.
هما چارێن کانٹان که پرُشتگێن کانٹئے جاگه گپت، آ چار بادشاهیئے نشانی اَنت که چه اِشیئے کئوما چِستَ بنت بله اِشیئے ڈئولێن زۆر و واکِش گۆنَ نبیت.
من که شَرّیا پِگر کرت گڑا دیستُن تَه یکّ پاچنے چه رۆنندی نێمگا پێداک اِنت که پوره سجّهێن زمینی گپتگ بله پادی زمینا نلگّگا اَنت و چمّانی نیاما اجبێن کانٹے پِر اِنتی.
بله وهدے آییئے دل پُرکِبر و اَرواه چه گُروناکیا پُرّ بوت، چه بادشاهی تَهتا اێر گێجگ و شان و شئوکتی پَچ گرَگ بوت.
گڑا پرێشتگان راهَ دنت و چه چارێن گواتان، بزان چه زمینئے هَند و دَمگان تان آسمانئے گُڈّی مرز و سیمسران، وتی گچێن کرتگێن مردمان یکجاهَ کننت.
گۆن کَرنائے بُرزێن تئوارا وتی پرێشتگان راهَ دنت که آییئے گچێن کرتگێن مردمان، چه دنیائے چارێن کُنڈان، بزان چه زمینئے هَند و دَمگان تان آسمانئے گُڈّی مرز و سیمسران، مُچّ و یکجاه بکننت.
بله پاد آیگا رَند، آییئے بادشاهی پرۆشگ و دێم په آسمانئے چارێن گواتان بهر کنگَ بیت، بله نه آییئے نَسل و پَدرێچا رسیت و نه آ پێسری زۆری مانَ بیت که آییئے وتی جندا بوتگ. آییئے بادشاهی چه بُنا گْوجَگ و دگران دئیگَ بیت.
اِشیا رَند، من اَنگت چارگا اَتان و دیستُن دگه یکّے، پُلنگئے ڈئولێنے اَت و اِشیئے پُشتا چار مُرگی بانزُل پِر اَت. اے جانوَرا چار سرَگ پِر اَت و هاکمی اِهتیارے اِشیا دئیگ بوت.
اَنگت هبر بادشاهئے دپا اَت که چه آسمانا تئوارے آتک، گوَشگا اَت: ”او بادشاه نِبوکَدنِزَر! ترا گوَشگ بئیگا اِنت که تئیی بادشاهی چه تئو پَچ گرگ بوتگ.
من دیست که آ، دێم په گوَرانڈا پێداک اِنت. سکّ هِژم گپتگ. پاچِنا گوَرانڈ جَت و دوێن کانٹی پرۆشتنت. گوَرانڈا آییئے دێما هچّ زۆر مان نێستاَت. زمینئے سرا دئوری دات و پادمالی کرت. کسّ نێستاَت که گوَرانڈا چه آییئے زۆرا برَکّێنیت.