26 سُهب و بێگاهانی همے شُبێن که ترا گوَشگ بوت، راست اِنت. بله اے شُبێنا رازے بکن چێا که اے هما آیۆکێن وهدئے رۆچانی بارئوا اِنت که اَنگت سکّ دور اَنت.“
پارسئے بادشاه کورشئے دئورئے سئیمی سالا دانیالا، که بِلْتِشازَرئے ناما هم زانگَ بوت، اِلهام رسِت. اِلهامئے پئیگام راست اَت و بلاهێن جنگێئے بارئوا اَت. اے پئیگامئے مانا آییا شُبێنێئے تها رست.
آییا پسّئو دات: ”وتی راها برئو، دانیال! چێا که اے هبر تان هلاسیئے وهدا راز اَنت و مُهر جنَگ بوتگاَنت.
بله تئو، او دانیال، اے هبران رازے بدار و کتابا تان هلاسیئے وهدئے آیگا مُهر بِجَن. بازێنے اِدا و اۆدا رئوت و زانَگ چه گێشا گێشترَ بیت.“
نون من تئیی سرپد کنگا آتکگان که گۆن تئیی کئوما دێمترا چے بیت، چێا که شُبێن آیۆکێن وهدئے بارئوا اِنت.“
رندا منا گوَشتی: ”اے کتابئے پئیگمبریئے هبران مُهر مجن، چێا که وهد نون نزّیکّ اِنت.
وهدے هپتێن گْرندان هبر کرت من لۆٹت بنبیسانِش، بله تئوارے چه آسمانا اِشکتُن، گوَشگا اَت: ”هرچے که هپتێن گْرندان گوَشت، چێرِش بدئے و نبشتهاِش مکن.“
نون من ترا راستێن هبرا گوَشان. بچار، پارسا دگه سئے بادشاه پادَ کئیت، پدا چارمی بادشاهے کئیت که چه اے دگه سجّهێنان گێشتر مالدار و هستۆمندَ بیت. اَنچۆ که آ وتی مال و هستیئے سئوَبا زۆرمندَ بیت، آ، سجّهێن مردمان په یونانئے بادشاهیئے دُژمنیا پادَ کنت.