15 منِ دانیالئے اَرواه پرێشان اَت. منی دل و دَماگئے شُبێن و اِلهامان منا تُرسێنت.
هبر همِدا هلاس بوت. منِ دانیال چه وتی هئیالان سکّ پرێشان بوتان و منی دێم زرد ترِّت. بله من اے گپّ گۆن وت داشت.“
چێا که زانان کمّێن وهدێا رند اے تَمبوا رُکستَ کنان. هُداوندێن ایسّا مَسیها منا چه اے هبرا سهیگ کرتگ.
گڑا منِ دانیالا، سکّ دَم بُرتگاَت و تان چیزّے رۆچا نادراه بوتان. رندا پدا پاد آتکان و بادشاهئے کاران دَزگٹّ بوتان بله منا شُبێنا هئیران کرتگاَت و چه سرپدیئے هَدّا در اَت.
بابِلئے بادشاه بِلشازَرئے دئورئے ائولی سالا دانیالا وابے دیست، وهدے وتی نپادئے سرا تچک اَت، شُبێن و اِلهام آییئے سرئے تها چکرّگا اَتنت. آییا وتی وابئے هاسێن هبر نبشته کرتنت.
من وابے دیست و تُرسێا منا مان پتات. گَندلانی سرا، منی هئیال و شُبێنان منا تُرسێنت.
بادشاها گۆن آیان گوَشت: ”من وابے دیستگ و منی اَرواه په اے وابئے مانائے زانگا بێتاهیر اِنت.“
نِبوکَدنِزَرا وتی بادشاهی دئورئے دومی سالا واب دیست. آییئے اَرواه بێتاهیر بوت و آ وابَ نکپت.
سُهب که بوت، پِرئون پرێشان اَت. وتی مردمی راه داتنت و مِسرئے سجّهێن دانا و جادوگری لۆٹاێنتنت. پِرئونا گۆن آیان وتی وابانی کِسّه کرت، بله کَسّا آییئے واب مانا کرت نکرتنت.
گڑا دانیال، که دومی نامی بِلْتِشازَر اَت، په دمانێا هئیران بوت، هئیالان پرێشان کرت. بادشاها گوَشت: ”بِلْتِشازَر! واب و وابئے مانایا مئیل که ترا پرێشان بکنت.“ بِلتِشازَرا گوَشت: ”منی واجه! دْرێگتا اے واب تئیی دژمنانی بارئوا بوتێن و اِشیئے مانا هم په تئیی بَدواهان.
من وتی اِلهاما دیست که شوشئے کلاتا آن که ایلامئے دَمگا اِنت. اِلهاما دیستُن که اولایئے کئورئے کشا آن.
پوره انسانئے ڈئولێنێا منی لُنٹ دست پِر کرتنت. گڑا من وتی دپ پَچ کرت و گۆن هماییا که منی دێما اۆشتاتگاَت، هبر کنگا لگِّتان. گوَشتُن: ”او منی واجه! اے شُبێنا منا سکّ پَدَرد کرتگ و هچّ زۆر و واکُن نێست.