18 هما که انسانێئے ڈئولا اَت، منا پدا دستی جت و زۆرمندی کرت.
پوره انسانئے ڈئولێنێا منی لُنٹ دست پِر کرتنت. گڑا من وتی دپ پَچ کرت و گۆن هماییا که منی دێما اۆشتاتگاَت، هبر کنگا لگِّتان. گوَشتُن: ”او منی واجه! اے شُبێنا منا سکّ پَدَرد کرتگ و هچّ زۆر و واکُن نێست.
هما وهدا، چه آسمانا پرێشتگے زاهر بوت و ایسّایی دلداری و دِلبڈّی دات.
هما وهدا که آ گۆن من هبرا اَت من دێم په چێر وَپت و سکّ واب کپتان. آییا منا دست پِر کرت و اۆشتارێنت.
من مَسیهئے برکَتا هرچے کرتَ کنان، چێا که هما منا زۆر و توانَ دنت.
پولُس اَنْتاکیَها کمّے وهدا مهتل بوت و پدا چه اۆدا در آتک و گَلاتیَه و پْریجیَها ترّ و تاب کنان، گۆن مریدان گِند و نِندیَ کرت و آیانی سِتک و باوَری مُهر و رێدگ کنانَ کرت.
بله من په تئو دْوا کرت تان تئیی باور و ایمان زئوال مبیت. گڑا، وهدے پِر ترّت و پدا منی راها آتکئے، وتی براتانی دستا بگر و دِلبڈّی بدئے.“
پدا دستێا منا دست جت، چستی کرت و منا لرزۆکێن دست و کۆنڈانی سرا اۆشتارێنتی.
وهدے منِ دانیال شُبێنا چارگا اَتان، من سرپد بئیگئے جُهد کرت ته دیستُن که منی دێما چیزّے اۆشتاتگ که پوره انسانێئے ڈئولا اِنت.
هر وهدا که ترا گوانکُن جتگ تئو منا پَسّئو داتگ، منی دل مزن کرتگ و منا زۆر و واک بَکشاتگ.