12 ”مهربانی بکن و مارا تان ده رۆچا بچکّاس و بچار، بِلّ که مارا په ورگا تهنا سبزی و په نۆشگا تهنا آپ دئیگ ببیت.
یکّێئے باور آییا هر چیزّئے ورگا کِلّیت، بله دومی که باوری نِزۆر اِنت تهنا سبزیَ وارت.
گڑا اپسرا شاهی وراک و شراب، چه آیانی وراکا در کرتنت و آیانا سبزیَ دات.
چه آیۆکێن آزاران متُرس. بچار، شئیتان چه شما لهتێنا په شمئے چکّاسگا زندانا کنت و تئو تان ده رۆچا آزار دئیگَ بئے. تان مرکئے ساهتا وپادار بئے و من ترا زِندئے تاجا دئیان.
کارمَستِر اشپنازا په دانیال، هَنانیا، میشاێل و اَزَریایا یکّ اپسَرے داشتگاَت. دانیالا گۆن همے اپسرا گوَشت:
پدا مارا گۆن هما وَرنایان دێم په دێم بکن و بچار که شاهی وراکان ورگا اَنت. اگن ما نزۆرتر بوتێن، رَندا گۆن ما هما پئیما بکن که تئیی دلَ گوَشیت.“