33 اۆدا آییا اینیاس نامێن مردے دیست که لَنگ و مُنڈ اَت و هَشت سال اَت که تَهتئے باهۆٹ اَت.
گڑا، اے جنێن، که اِبراهێمئے نَسل و پَدرێچ اِنت و هژده سال اِنت که شئیتانا وتی بندیگ کرتگ، چێا شَبَّتئے رۆچا چه وتی اَزابان آزات و آسودگ کنگ مبیت؟“
لِسْتْرَها، یکّ مردے هستاَت که پێدائِشی لَنگے اَت و هچبر گامی جت نکرتگاَت.
آ مرد که گۆن اے مۆجزها دْراه بوتگاَت، اُمری چِلّ سالا گێش اَت.
هما وهدا، لهتێن مردم یکّ پێدائِشی لَنگێا آرگا اَت. مردمان اے لَنگ هر رۆچ، مزنێن پرستشگاهئے ”زێبا“ نامێن دَروازگئے دپا واپێنت تان چه پرستشگاهئے رئوۆکێن مردمان پِنڈگے بگیپت.
بله نزانێن نون چۆنَ گندیت و اِشیئے چمّ کئیا رُژنا کرتگاَنت. چه اِشیئے جندا جُست بگرێت، رُستگ و مزن اِنت، وتی هبرا وتَ کنت.“
وهدے ایسّا راهێا رئوگا اَت، پێدائِشی کۆرے دیستی.
اۆدا مردے هستاَت که آییئے ناجۆڑیا سی و هشت سال اَت.
ایسّایا چه آییئے پتا جُست کرت: ”چُنت وهد اِنت که اے ڈئولا اِنت؟“ پتا پَسّئو دات: ”چه کسانیا.
مردمانی رُمبا جنێنے گۆن اَت که دوازده سال اَت آییئے هۆن بند نبوتگاَت و
سجّهێن سوریَها آییئے نام و تئوار پْرشت و مردمان هر ڈئولێن ناجۆڑ و نادْراه، جِنّی، مِرْگیئے نادْراه، لَنگ و مُنڈ ایسّائے کِرّا آورتنت و آییا دْراهَ کرتنت.
پِتْرُس سات و سپر کنان اَت و لُدَّهئے شهرئے نندۆکێن هُدائے پَلگارتگێن مردمانی گوَرا آتک.
پِتْرُسا گۆن آییا گوَشت: ”او اینیاس! ایسّا مَسیه ترا دْراهَ کنت، پاد آ، وتی گندلان پێچ.“ هما دمانا اینیاس پاد آتک و اۆشتات.