30 وهدے باوَرمندێن برات چه اے پَندلا سهیگ بوتنت، شاوولِش کئیسَریَها برت و چه اۆدا دێم په تَرْسوسا راه دات.
بارنابا، شاوولئے شۆهازا تَرْسوسا شت.
هُداوندا گوَشت: ”پاد آ، هما دَمْک و کوچها برئو که آییا ’تچکێن دَمْکَ‘ گوَشنت. اۆدا یَهودائے لۆگا برئو و شاوول تَرْسوسیا شۆهاز کن، که آ دْوا کنگا اِنت.
پیلیپُس اَشْدودئے شهرا گِندگ بوت، چه اۆدا تان کئیسَریَها شت و راها سجّهێن شهران ایسّائے وشّێن مِستاگی شِنگ کرت.
رندا سوریَه و کیلیکیَهئے دَمگان شُتان.
پولُسئے همراهێن رُکست کنۆک، گۆن آییا تان آتِنئے شهرا آتکنت. چه پولُسا اے پرمانِش گپت که سیلاس و تیموتاووس وتا زوتّ آییئے کِرّا برسێننت، نون پِر ترّتنت.
اَنچُش که شپ بوت، براتان پولُس و سیلاس بیریَهئے شهرا راه داتنت. اۆدئے رسگا، یَهودیانی کَنیسَها شتنت.
وهدے ایسّا کئیسَریَه پیلیپیئے سرڈگارا آتک، چه وتی مریدان جُستی کرت: ”مردم انسانئے چُکّئے بارئوا چے گوَشنت، من کئے آن؟“
وهدے شمارا یکّ شهرێا آزارَ رسێننت گڑا بتچێت و دگه شهرێا برئوێت. شمارا راستێنَ گوَشان، تانکه شما اِسراییلئے سجّهێن شهران سر ببێت، من که انسانئے چُکّ آن، پێسرا کایان.
هما رۆچان یکّ رۆچے، پِتْرُس ایسّائے باوَرمندانی نیاما، که کِساس یکّ سَد و بیست مردم اَتنت، پاد آتک و
اۆدا ما وتی لهتێن باوَرمندێن برات دیست و آیان لۆٹت تان هپتگێا آیانی کِرّا بدارێن. چه اۆدا رومئے شهرا رَستێن.