12 نون وهدے مردمان پیلیپُسئے سرا باور کرت، که آ، هُدائے بادشاهیئے وشّێن مِستاگ و ایسّا مَسیهئے ناما جار جنَگا اَت، گڑا مردێن و جنێنان، پاکشۆدیَ کرت.
پِتْرُسا گۆن آیان گوَشت: ”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت و تئوبه بکنێت و چه شما هرکَس ایسّا مَسیهئے ناما پاکشۆدی بکنت، تانکه هُدا شمئے گناهان ببَکشیت. آ وهدا شمارا هُدائے پاکێن روه، تُهپه و ٹێکیَ رسیت.
مَرکئے سکّیئے سَگّگا رَند، وتی کاسِدانی دێما زاهرَ بوت و گۆن بازێن گواهیان پَدّریَ کرت که چه مُردگانی نیاما زندگ بوتگ و جاهی جتگ. آییا، تان چِلّ رۆچا وتا کاسِدانی دێما زاهرَ کرت و گۆن آیان هُدائے بادشاهیئے بارئوا هبریَ کرت.
پمێشکا، برئوێت سجّهێن کئومان منی مرید بکنێت، پت و چُکّ و پاکێن روهئے ناما پاکشۆدی بدئیێت و
همے آپ شمئے پاکشۆدیئے مِسال و نمونه اِنت که انّون شمارا رَکّێنیت. پاکشۆدی جسم و جانئے زاهری چِلّان پاکَ نکنت، اے په پاکێن وجدان و جَبینا، گۆن هُدایا شمئے دَزبندی اِنت که چه ایسّا مَسیهئے جاه جنَگئے وَسیلها شمارا رسیت،
گڑا، همایان که آییئے کُلئو و پئیگام زرت، پاکشۆدی هم کرت و آ رۆچا، کِساس سئے هزار مردم گۆن باوَرمندان هۆر بوت.
هُدائے کرّا پرک و پێر نێست که شما یَهودی اێت یا درکئوم، گُلام اێت یا آزات، مردێن اێت یا جنێن، چێا که شما سجّهێن ایسّا مَسیهئے برکتا یکّ اێت.
چێا که اِنسان په دل باورَ کنت و پاک و پَلگار زانگَ بیت، گۆن زبانا هم مَنّیت و اے پئیما رَکّیت.
په نَتُرسی هُدائے بادشاهیئے جاریَ جت و هُداوندێن ایسّا مَسیهئے بارئوا مردمی تالیمَ داتنت و هچکَسێا آ، مکنَ نکرت.
نونَ زانان، من که هُدائے بادشاهیئے وشّێن مِستاگ په شما آورتگ و رسێنتگ، چه شما هچکَس پدا منا نگندیت.
من یَهودی و یونانی، دوێن پنت و سۆج داتگاَنت که چه وتی رَدێن کاران تئوبه بکننت، هُدائے راها بگرنت و مئے هُداوندێن ایسّائے سرا ایمان بیارنت.
کَنیسَهئے مسترئے نام، کْریسپُس اَت. آییا گۆن وتی لۆگئے سجّهێن مردمان، هُداوندێن ایسّائے سرا باور کرت. کُرِنْتئے شهرئے دگه بازێن مردم هم گۆن پولُسئے هبرانی اِشکنگا، باوَرمند بوتنت و پاکشۆدیاِش کرت.
بله چه آیان لهتێنا، که کِبْرِس و کِرینیئے مردم اَتنت، اَنْتاکیَها آتک و اے وشّێن مِستاگِش هُداوندێن ایسّائے بارئوا په یونانیان هم سر کرت.
اَنگت، هُداوندئے سرا باوَرمندێن جنێن و مردێن، رۆچ په رۆچ گێش بئیان اَتنت و گۆن آیان هئوارَ بوتنت.
ایسّایا گوَشت: ”بِلّ که مُردگ وتی مُردگان وت کَبر و کَپنَ کننت، تئو برئو و هُدائے بادشاهیئے وشّێن مِستاگا په مردمان سر کن.“
په هُدائے بادشاهیئے جار جنَگ و نادْراهانی دْرهبکشیا راهی داتنت.
هما باوَرمند که شِنگ و شانگ بوتگاَتنت، هر جاه که سَرِشَ کپت، ایسّائے وشّێن مِستاگِشَ رَسێنت.
چه اے هبرئے اِشکنگا رند، آیان هُداوندێن ایسّائے ناما پاکشۆدی کرت.