53 شما هما اێت که پرێشتگان په شما شَریَت آورت، بله هچبر نمَنِّت و شَریَتئے سرا کارۆ نکرت.“
گڑا شَریَت چێا دئیگ بوتگ؟ شَریَت اِنسانئے ناپرمانیانی سئوَبا دئیَگ بوتگ. پرێشتگان آورت و میانجیگرێن مردمێئے، بزان موسّائے دستا دات و تان هما وهدا کارامَد اَت که هما چُکّ، بزان مَسیه بیئیت که آییئے آیَگئے کئول دئیگ بوتگاَت.
اے هما موسّا اَت که گۆن پرێشتگا هۆر، مئے پت و پیرُکانی مُچّیا گیابانا گۆن اَت. پرێشتگا سینائے کۆهئے سرا گۆن آییا تْران کرت و موسّایا همۆدا هُدائے زِند بَکشۆکێن هبر گپتنت تان آیان په ما سر بکنت.
هما مردم که سُنّت بوتگاَنت هم، آ وت شَریَتئے پابندیا کرتَ نکننت، بله اَنگت لۆٹنت که شما سُنّت کنگ ببێت که آ شمئے سُنّت کنگئے سرا پَهر ببندنت و وتی تئوسیپا بکننت.
موسّایا شمارا شَریَت نداتگ؟ اَنگت چه شما هچکَس شَریَتا دارگا نهاِنت. پرچا منا کُشگَ لۆٹێت؟“
هُدائے اَرّابه هزارانی هزار و لکّانی لکّ اَنت، هُداوند چه سینائے کۆها وتی پاکێن جاگها آتکگ.