32 ما اے هبرانی شاهد اێن. پاکێن روه، که هُدایا وتی باوَرمندانا بَکشتگ هم اے هبرانی گواهیا دنت.
بله وهدے پاکێن روه شمئے دلانَ نندیت، شمارا وس و واکَ رسیت و اورشَلیمئے شهرا، یَهودیَه و سامِرَهئے دَمگان، تان سَرجمێن دنیائے گُڈّی مرز و سیمسران هم، په من شاهدیَ دئیێت و منی وشّێن مِستاگا رَسێنێت.“
په آیان پَدَّر بوتگ که وهدے هبرا اَتنت وتی هِزمتا نکنگا اَتنت، شمئے هِزمتا کنگا اَتنت. نون گۆن پاکێن روهئے زۆرا دگه مردمان اے وشّێن مِستاگ په شما رسێنتگ، هما پاکێن روه که چه آسمانا دێم دئیگ بوتگ. په اے وشّێن مِستاگئے زانگا پرێشتگ هم دلمانگ اَنت.
هما مردم که چه جَلیلا آییئے همراهیا اورشَلیما آتکگاَتنت، تان بازێن رۆچێا آاِش دیست. نون آ، کئومئے دێما په ایسّایا گواهیَ دئینت.
پِتْرُس و آ دگه کاسِدان پَسّئو دات: ”باید اِنت چه انسانان گێشتر، هُدائے مَنّۆک ببێن.“
پاکێن روه و ما، همے شرتر زانتگ که لهتێن بُنیادی گپّان و اَبێد، گرانێن بارے شمئے کۆپگان مَلَڈّێن.
آ سجّهێن، چه هُدائے روها پُرّ بوتنت و اَنچُش که پاکێن روه آیان واک و توان بَکشگا اَت، ڈنّی زبانان هبر کنگا لگّتنت.
اے هبر آییا پاکێن روهئے بارئوا گوَشت، هما پاکێن روه که آییئے باوَرمندان رَسگی اَت. ایسّایا اَنگت شان و شئوکت نرَستگاَت، پمێشکا اَنگت آیان پاکێن روه دئیگ نبوتگاَت.
پِتْرُس اَنگت هبرا اَت، پاکێن روه، هما مردمانی سرا اێر آتک که آییئے هبران گۆش دارگا اَتنت.
هُدایا ایسّا مَسیه زندگ کرت و ما سجّهێن، اے راستیئے شاهد اێن.
روهئے جِند گۆن مئے اَرواها گواهیَ دنت که ما هُدائے چُکّ اێن.