تُرے هرچے ببیت، وتی زِندا اَنچُش بگوازێنێت که مَسیهئے وشّێن مِستاگا بکرزێت. گڑا اگن من شمئے چارگا بیایان یا چه شما دور ببان، بَسّ سهیگ ببان که شما یَکدل و یکجان اێت و مُهر اۆشتاتگێت و په وتی باوَرا، بزان په وشّێن مِستاگا په همدلی جُهد کنگا اێت و
من چه اِد و رند جهانا نمانان. اے مردم اَنگت جهانا ماننت و من تئیی کِرّا کایان. او پاکێن پت! گۆن وتی هما نامئے زۆرا که تئو منا داتگ، اِشانی نِگهپانیا بکن که اے یکّ ببنت، هما پئیما که من و تئو یکّ اێن.