19 آیان پَسّئو دات: ”وت شئور بکنێت، شمئے هبرئے زورگ شرتر اِنت یا هُدائے؟
پِتْرُس و آ دگه کاسِدان پَسّئو دات: ”باید اِنت چه انسانان گێشتر، هُدائے مَنّۆک ببێن.“
بله جَنبۆگان چه هُدایا تُرست و آ ڈئولا نکرتِش که مِسرئے بادشاها گوَشتگاَتنت و مردێنچُکِّش نکُشتنت.
همے کار شَرّ اَنت و مئے نجات دئیۆکێن هُدایا دۆستَ بنت،
زاهرا مچارێت و پئیسله مکنێت، وتی شئور و هُکمان په اِنساپ ببُرّێت.“
بله او بادشاه! اگن چُش مبیت هم، تئو باید اِنت بزانئے که تئیی هُدایانی هِزمتا نکنێن و تئیی مِکّ کناێنتگێن تلاهێن بُتا سُجدهَ نکنێن.“
گوَشتِش: ”کئیسَرئے.“ نون ایسّایا درّاێنت: ”گڑا کئیسَرئیگا کئیسَرا بدئیێت و هُدائیگا هُدایا بدئیێت.“
نون وهدے دانیال سهیگ بوت که چُشێن پَرمانے دَسهَتّ کنگ بوتگ، وتی لۆگئے هما بُرزی کۆٹیا شت که دریگی دێم په اورشَلیما پَچَ بوتنت و اَنچۆ که مُدام کرتگاَتی، رۆچے سئے رندا کۆنڈانَ کپت، دْواییَ کرت و وتی هُدائے شُگریَ گپت.
او هاکمان! شمئے بێتئواری نااِنساپی نهاِنت؟ مردمانی نیاما په اِنساپ دادرسیَ کنێت؟
گڑا شما وتی نیاما پَرک و پێرے نهاِشت و گۆن وتی سِلّێن هئیالان اێر جنَگی کارے نکرت؟
ایسّایا پِتْرُس و یوهَنّا دێم داتنت و گوَشتی: ”بِرئوێت سَرگوَزئے ائییدئے شامئے تئیاریا بکنێت که بوَرێن.“
آیان که پِتْرُس و یوهَنّائے دِلێری و بهادُرّی دیست و زانتِش که آ ناواننده و آمیێن مردم اَنت، هئیران بوتنت. رندا پَجّاهِش آورتنت، که آ ایسّائے همراه بوتگاَنت.
”ما هُکم نکرتگاَت دگه برے په اے ناما مردمان درس و سَبکّ مدئیێت؟ بله شما اورشَلیمئے سَرجمێن شهر گۆن وتی تالیمان پُرّ کرتگ. لۆٹێت آ مردئے هۆنا مئے گردنا بلَڈّێت؟“