2 هما وهدا، لهتێن مردم یکّ پێدائِشی لَنگێا آرگا اَت. مردمان اے لَنگ هر رۆچ، مزنێن پرستشگاهئے ”زێبا“ نامێن دَروازگئے دپا واپێنت تان چه پرستشگاهئے رئوۆکێن مردمان پِنڈگے بگیپت.
لِسْتْرَها، یکّ مردے هستاَت که پێدائِشی لَنگے اَت و هچبر گامی جت نکرتگاَت.
رَندا، همساهگ و اے دگه مردم که آ مردِش چه پنڈۆگریئے رۆچان پَجّاهَ آورت، گوَشگا لگّتنت: ”اے هما نهاِنت که نِشتگاَت و پِنڈگا اَت؟“
ایلازَر نامێن یکّ گریبێن مردے هماییئے لۆگئے دپا نادێنگ بوتگاَت که جسم و جانی، سرا تان پادا رێش اَت.
گوَشتی: ’کُرنیلیوس! تئیی دْوا و هئیرات یاتمانێن سئوگاتے که هُدائے بارگاها یات کنگَ بیت.
وهدے ایسّا اَریهائے شهرئے نزّیکّا رَست، کۆرے دیستی که راهئے سرا نِشتگ و پِنڈگا اَت.
کُرنیلیوسا گۆن تُرسے پرێشتگئے نێمگا چمّ سکّ داتنت و گوَشتی: ”جی واجه! چے گوَشئے؟“ پرێشتگا پَسّئو دات: ”تئیی دْوا و هئیرات یاتمانێن سئوگاتے که هُدائے بارگاها رَستگ.
آ مرد که گۆن اے مۆجزها دْراه بوتگاَت، اُمری چِلّ سالا گێش اَت.
زانتِش اے هما اِنت که پێسرا، پرستشگاهئے ”زێبا“ نامێن دروازگئے دپا په پِنڈگا نِشتگاَت. نون چه اے کارا که گۆن آییا بوتگاَت مردم هئیران و هَبَکّه منتنت.