2 اۆدئے مردمان گۆن ما بێدروَرێن مهربانیَ کرت، هئور گوارگا اَت و سکّ سارت اَت، آیان مزنێن آسے رۆک کرت و مارا وشّاتک کنانا گوَشت: ”وتا بتاپێت و گرم بکنێت.“
من، وتا یونانی و بَربَر، دانا و نادانانی زِمّهوارَ زانان.
مردمان وهدے پولُسئے دستا پتاتگێن مار دیست، وتمانوتا گوَشتِش: ”اَلّما اے مرد هۆنیگے که چه دریایا رَکّتگ بله نون اِنساپئے هُدا آییا زندگا نئیلیت.“
اگن کَسے چه اے کسانُکێن مریدان یکّێا پمێشکا تاسے آپَ دنت که منی مرید اِنت، اَلّم بزانێت که آییا وتی مُزَّ رسیت.“
دومی رۆچا، مئے بۆجیگا سئیدونئے بَندِنا نَنگر دئور دات. اَپسر جولیوس گۆن پولُسا مهربان اَت و اِشتی که پولُس برئوت گۆن وتی دۆستان گِندُک بکنت و آییئے زلورتان پوره بکننت.
آ که جِسمی سُنّت کنگ نبوتگ بله شَریَتئے سرا کارَ کنت ترا مئیاریگَ کنت. بِلّ که ترا نِبشتگێن شَریَت و سُنّت کنگئے رسم هست، بله تئو اَنگت شَریَتا پرۆشئے.
هِزمتکار و سپاهیگان آسے رۆک کرتگاَت، چێا که شپ سارت اَت. آسئے کِرّا اۆشتاتگاَتنت و وتا تاپگا اَتنت. پِتْرُس هم آیانی کِرّا اۆشتاتگاَت و وتا تاپگا اَت.
پولُسا لهتێن لَنش و دار چِت و مُچّ کرت و اَنچُش که آسئے تها دئور دئیگا اَت، چه آسئے گرمیا یکّ گرّمارے در آتک و آییئے دستا مَنگَل بوت.
نِزۆرێن باورمندا وشّاتک کنێت و بزورێت و نگیشّتگێن هبرانی سرا گۆن آییا جێڑه مکنێت.
آ که هر چیزَّ وارت، دومیا په آییئے پهرێز کنگا کماَرزش مزانت و آ که پهرێزَ کنت، آ دگرئے سرا که هر وراکَ وارت هُکم مبُرّیت، چێا که هُدایا، آ وشّاتک کرتگ و زرتگ.