22 بله نون گۆن شما دَزبندیَ کنان وتی دلا ڈَڈّ کنێت، بۆجیگَ بُڈّیت بله شمئے جندا هچَ نبیت.
چه اِشیا سجّهێنانی دل ڈَڈّ بوت و آ هم ورگا لگّتنت.
او براتان! دلا ڈَڈّ کنێت چێا که منا هُدائے سرا سِتک اِنت و دلجم آن، پرێشتگا هرچے منا گوَشتگ، اَلّما هما ڈئولا بیت.
پمێشکا من گۆن شما دَزبندیَ کنان چیزّے بوَرێت تان زِندگ بمانێت، چه شما هچکَسئے سرئے مودانی ٹالے هم زیانَ نبیت.“
آ چه بدێن هالانَ نتُرسیت، دلی جَم اِنت، تئوکلی هُداوندئے سرا اِنت.
اے دگه مردم، لهتێن تَهتگێن دارانی کُمکّا و لهتێن بۆجیگئے اے دگه ٹُکّرانی سرا وتا هُشکیا برسێننت. اے ڈئولا سجّهێن مردم په وشّی و سلامتی تئیابا اێر کپتنت.
پولُسا گۆن پئوجی اَپسر و سپاهیگان گوَشت: ”اگن جانشۆان بۆجیگ یله دات و جِستنت، گڑا شما رَکّتَ نکنێت.“
هما شپا هُداوندێن ایسّا پولُسئے دێما آتک و اۆشتات. گوَشتی: ”او پولُس! دلا مزن کن، اَنچُش که تئو اورشَلیمئے شهرا په منی مِستاگا شاهدی داتگ، همے ڈئولا رومئے شهرا هم ترا شاهدی دئیگی اِنت.“