7 لۆٹتِن آییا وتی شَریَتئے سرا مئیاریگ بکنێن، بله لشکرئے مستر لیسیاسا، په زۆر چه مئے دستا پَچ گپت و برت. پمێشکا ما، آییئے بِڈّ و بُهتام جنۆک، تئیی کِرّا راه دئیگ بوتگێن.
چه اِشان و اَبێد، مزنێن پرستشگاهئے بێهُرمتی کنگئے چِن و لانچی هم کرتگاَت که ما گپت.
نون تئو وت آییا جُست و پُرس بکن، هما بِڈّ و بُهتام که ما آییئے سرا جتگاَنت، آیانی راستیا سهیگ ببئے.“
پولُسِش کُشگی کرتگاَت که رومی لشکرئے مسترا هال رَست سجّهێن اورشَلیما شۆرشے کپتگ.
وهدے پولُس کلاتئے پَدانکان رَست، چه مهلوکئے زَهر و هِژما سپاهیگ آییئے بَڈّ کنگا ناچار بوتنت،
وهدے آیانی نیاما اَڑ و جنجال گێشتر بوت، لشکرئے مسترا تُرست، چۆ مبیت پولُسا بجننت و چُنڈ چُنڈ بکننت، پمێشکا سپاهیگی پرمان داتنت که جَهلاد برئونت، پولُسا چه آیانی نیاما په زۆر در بکننت و کلاتا ببرنت.
گڑا لشکرئے مسترا دو اَپسر لۆٹت و گوَشتنت: ”دو سَد پئیادگێن سپاهیگ، هپتاد اسپسوار و دو سَد نئیزهبندێن سپاهیگ تئیار بکنێت که اِنشپی، ساهت نُها کئیسَریَها برئونت،