12 دومی سَباها، لهتێن یَهودیا پندلے جۆڑێنت و وتمانوتا سئوگندِش وارت که تان پولُسا مکُشنت، نه آپَ ورنت و نه ورگ.
وهدے منا هال رَست که په آییئے کُشگا پندلے سازگ بوتگ، هما دمانا تئیی گوَرا راهُن دات. من، هما مردم که آییئے سرا بُهتامَ جننت، پرمان داتگاَنت که گۆن آییا وتی اَڑا تئیی دێما پێش بکننت.“
بله تئو آیانی اے هبرئے مَنّگا تئیار مبئے، چێا که چه آیان چِلّ مردما گێش، راها پولُسئے سرا اُرُش کنگ و آییئے کُشگا تئیار اِنت. آیان سئوگند وارتگ که تان پولُسا مکُشنت، نه آپَ ورنت و نه ورگ. آ تئیار نِشتگاَنت و وداریگ اَنت که تئو آیانی واهگا بمَنّئے.“
مزنێن دینی پێشوا و کئومئے کماشانی کِرّا شتنت و گوَشتِش: ”ما په دل سئوگند وارتگ که تان پولُسا مکُشێن هچَّ نئوَرێن.
چیا که بازێنێئے بُهتامان اِشکنگا آن، تُرس و دهشت چه هر گوَرا، گۆن یکدگرا پندلَ جۆڑێننت و په منی کُشگا مَندر و رپکَ سازنت.
دَزبندیاِش کرت که آیان وتی مِنّتوار بکنت و پولُسا اورشَلیما راه بدنت. شئورِش کرتگاَت که پولُسئے آیگئے وهدا، راها آییئے سرا اُرُش بکننت و بکُشنتی.
اے پَندَل جۆڑێنت که ایسّایا په یکّ رِپک و هنرے بگراێننت و بکۆشارێننت.
هما نالت که مئے سرا اَت، مَسیها وتی سرا زرت و اے ڈئولا مارا چه شَریَتئے نالتا مۆکتی، چێا که نبشته اِنت: ”هرکَس که دارئے سرا دْرَنجگ بوت، نالتیے.“
سجّهێن مردمان گوَشت: ”اِشیئے هۆن مئیگ و مئے چُکّانی گردنا ببیت.“
پِتْرُسا په نالتے سئوگند وارت و گوَشت: ”من اے مردا نزانان.“ هما دمانا کرۆسا بانگ دات.
براتان ایسُّپ چه دورا دیست و آییئے سر بئیگا پێسر په آییئے کُشَگا پَندَلے سازِتِش.
بازێن رۆچان و رَند، یَهودیان آییئے کُشگئے شئور کرت،
بله شاوول چه آیانی پَندَلا سهیگ بوت. گڑا، آیان شپ و رۆچ شهرئے دروازگانی نِگهپانیا کرت تان بگرنت و بکُشنتی.
پلێنڈ و پِتنه ساچۆکێن مردم چه چِلا گێشتر اَتنت.
آ مردمَ نئیلنت که ما گۆن درکئومان وشّێن مِستاگئے بارئوا هبر بکنێن، هما مستاگ که درکئومانَ رَکّێنیت. اے پئیما آ مدام وتی گناهان تان گُڈّی هَدّا رسێننت و گُڈسرا هُدائے کهر آیانی سرا کپیت.