1 وهدے ما چه آیان جتا بوتێن، بۆجیگا سوار بوت و تچکاتچک دێم په کاسئے جَزیرها آتکێن. دومی رۆچا رودِسئے جَزیرها رَستێن و چه اۆدا پاتارائے شهرا شتێن.
براتان! ما که په کَمّێن وهدێا چه شما جتا بوتێن، بلّ که دێم په دێم نهاَتێن بله دل وَه هئوار اَتنت، دِلبُرّێن زهیران مارا هر پئیمێن جُهد پرمات که پدا گۆن شما دێم په دێم ببێن.
وهدے هبری هلاس بوتنت، گۆن شَمونا گوَشتی: ”بۆجیگا گوَرمئے جُهلانکیان ببر و وتی دامان په ماهیگئے شکارا آپا دئور بدئیێت.“
ما بۆجیگێا سوار بوت و راه کپتێن که آ چه اَدْرامیتینئے بَندِنا آتکگاَت و آسیائے دَمگئے اے دگه بَندِنان رئوگی اَت. تِسالونیکیئے شهرئے اَریسْتَرکاس نامێن مَکْدونیے هم، اے بۆجیگا گۆن اَت.
یکّ رۆچے، ایسّایا گۆن مریدان گوَشت: ”بیاێت گوَرمئے دومی نێمگا رئوێن.“ بۆجیگا سوار بوتنت و راه گپتنت.
چه اۆدا پدا راه گپتێن بله گوات مئے دێما اَت، پمێشکا ما کِبْرِسئے جَزیرهئے کَش گپت و اێرگواتا دێما رئوان بوتێن.