براتان! شمارا مئے جُهد و زهمت الّم یات اَنت. وهدے ما شمئے کِرّا هُدائے وشّێن مِستاگئے جارا جنَگا اَتێن، ما شپ و رۆچ کار هم کرت تانکه چه شما کَسێئے سرا بارے مبێن.
اے پئیما سجّهێن شهرا شۆرش چست بوت. مردمانی مُچّی، کوکّار کنان شهرئے مئیدانجاها شت. آیان پولُسئے دو همراه که آیانی نام گایوس و اَریسْتَرکاس اَت و مَکْدونیَهئے مردم اَتنت، گپت، کَشّکان کرت و گۆن وت برتنت.
من شمارا دروَر و نمونه پێش کرتگ که شما هم منی ڈئولا وتی دستان کار ببندێت و کار بکنێت و وار و بَزّگان کُمکّ بدئیێت. شما چه هُداوندێن ایسّائے اے هبران بێتْرانگ مبێت و مشمۆشێت که آییا گوَشت: ’چه زورگا، دئیگ بَهتاورتر اِنت.‘“