2 چه آ هَند و دَمگان که گوَست، گۆن وتی هبران، باوَرمندی بازێن دِلبڈّیے داتنت. رندا آتک و یونانا رَست.
براتان! دگه گپّے اِش اِنت، ما شمارا سۆج داتگ که وتی زِندا چۆن بگوازێنێت که هُدا چه شما وشّ و رزا ببیت و شما اَنچُش کنگا اێت هم. نون هُداوندێن ایسّائے ناما گۆن شما دَزبندیَ کنێن و گوَشێن که اے چیزّا رۆچ په رۆچ گێشتر بکنێت.
اے دَزبندیا که ما کنێن، اِشیا ردی یا بدنیّتی مان نێست و ما شمارا رَد دئیگ هم نلۆٹێن،
شما زانێت که ما گۆن شما هر یَکّێا انچُش اَتێن که مهربانێن پتے گۆن وتی جندئے چُکّانَ بیت.
گڑا بُرزاد شت، نانی چُنڈ چُنڈ کرت و وارت، رندا گۆن آیان وتی گپّ و تْرانی تان گوَرباما دێما برت و پدا چه اۆدا در کپت و شت.
اَنچُش که شپ بوت، براتان پولُس و سیلاس بیریَهئے شهرا راه داتنت. اۆدئے رسگا، یَهودیانی کَنیسَها شتنت.
پولُس و سیلاس، چه اَمْپیپولیس و اَپولونیَهئے شهران گوَستنت و تِسالونیکیا آتکنت، یَهودیان اۆدا کَنیسَهے هستاَت.
چه اۆدا پیلیپیا شتێن، که مَکْدونیَهئے آ بهرئے مزنێن شهرے و رومیانی مِنندجاه اِنت و تان چیزّے رۆچا همۆدا مهتل بوتێن.
کِلیسایان مُهر و زۆرمند کنان، چه سوریَه و کیلیکیَهئے دَمگان ترّ و تاب کنانا شت.
مریدِش سر و سۆج کرت و دِلبڈّی داتنت که وتی باوَرا مُهر بدارنت. گوَشتِش: ”ما، گۆن بازێن سکّی و سۆریانی سَگّگا هُدائے بادشاهیا شتَ کنێن.“
پِتْرُسا، آ، پنت و سۆج دئیانا کَڈّن کرت و گوَشتنت: ”وتا چه اے گُمراهێن نَسل و پَدرێچا برَکّێنێت.“
یَهیایا، مردم دگه بازێن سر و سۆج و دِلبڈّی هم داتنت و وشّێن مِستاگ، دئیان کرت.
اِپێسُسئے شهرئے شۆرشے هلاسیا رَند، پولُسا آ شهرئے مرید لۆٹت و دِلبڈّی داتنت، گڑا چه آیان رُکستی گپت و دێم په مَکْدونیَها راه کپت.
اۆدا تان سئے ماها مهتل بوت. گۆن بۆجیگێا سوریَهئے رئوگا پێسر، یَهودیان په آییا پندلے سازِت، پمێشکا چه مَکْدونیَهئے راها پِر ترّگئے شئوری کرت.