33 آ، هُدائے راستێن نێمگا بُرزاد برگ بوت. چه پتا، واده داتگێن پاکێن روه آییا رَست و هما ڈئولا که شما گِندگ و اِشکنگا اێت، نون پاکێن روهی بێکِساس بَکشتگ.
یکّ رَندے که گۆن آیان هۆریگا نِشتگ و وراک ورگا اَت، هُکمی داتنت: ”چه اورشَلیمئے شهرا ڈنّ مرئوێت، پتئے واده داتگێن پاکێن روهئے ودار و اِنتزارا ببێت که شما آییئے بارئوا پێسرا هم چه من اِشکتگ.
وتی راستێن نێمگا نادێنت و سرۆک و رَکّێنۆک کرت، تانکه اِسراییلئے کئوما تئوبه و گناهانی پهِلّیئے مۆه برسیت.
’هُدا گوَشیت: ”گُڈّی رۆچان، سجّهێن مردمان چه وتی روها سررێچَ کنان. شمئے جنکّ و بچکّ پئیگمبریَ کننت، شمئے وَرنا اِلهامَ گرنت و پیرێن، وابَ گِندنت.
بله شمئے پُشت و پناه هما پاکێن روه اِنت که پت آییا منی نامئے سرا دێمَ دنت. پاکێن روه سجّهێن چیزّان شمارا سۆجَ دنت و هما سجّهێن هبر که من گۆن شما کرتگاَنت، شمارا آیانی یاتا پِرّێنیت.
اَنچُش که هُداوندێن ایسّایا گۆن آیان وتی هبر هلاس کرتنت، آسمانا برگ بوت و هُدائے راستێن نێمگا نِشت.
هما مَسیه که آسمانا شتگ و نون هُدائے راستێن نێمگا نِشتگ و پرێشتگ و زۆر و واک، هماییئے دستئے چێرا اَنت.
مَسیها مارا مۆکت که چه آییئے وَسیلها اِبراهێمئے برکت درکئومان سر ببیت و چه ایمانئے راها مارا هما پاکێن روه برسیت که هُدایا کئول کرتگ.
پِتْرُسئے همراهیا آتکگێن باوَرمندێن یَهودی هئیران بوتنت که هُدائے پاکێن روه، په درکئومان هم تُهپه و ٹێکی دئیگ بوت.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”آسمان و زمینئے سجّهێن زۆر و واک منی دستا دئیگ بوتگ.
من وت چه پتا لۆٹان و آ شمارا دگه پُشت و پناهے دنت که مُدام گۆن شما بمانیت،
چه آییئے وَسیلها، شمارا هُدائے سرا باور هست، هما هُدائے سرا که مَسیهی چه مُردگان زِندگ کرت و شان و شئوکتی دات. پمێشکا، شما هُدائے سرا باوَرَ کنێت و چه هماییا اُمێتوار اێت.
اُمێت مارا دلپرۆش بئیگا نئیلیت، چێا که هُدائے مِهر مئے دلا اێر رێچگ بوتگ، چه هما پاکێن روهئے راها که مارا بَکشگ بوتگ.
منی مِهر و وپاداری آییئے همراهَ بنت و منی ناما آییئے کانٹ بُرزادَ بیت.
یک وهدے تئو، شُبێنا گۆن وتی وپاداران هبر کرت و گوَشت: ”من جنگۆلے مَدَت کرتگ و چه کئوما گچێنی ورناے رۆدێنتگ.
هُدایا مارا مئے رکّێنۆکێن ایسّا مَسیهئے برکتا، چه پاکێن روها سررێچ کرت،
او پت! نون وتی بارگاها منی شان و شئوکتا زاهر کن، هما شان و شئوکت که منا چه جهانئے جۆڑ بئیگا پێسر هم تئیی کِرّا بوتگ.
بله وهدے شمئے پُشت و پناهَ کئیت، بزان راستیئے پاکێن روه که آییئے سَرچمّگ پت اِنت و من آییا چه پتئے نێمگا دێمَ دئیان، آ منی بارئوا شاهدیَ دنت.
من وتی پتئے واده داتگێن پاکێن روها په شما رئوانَ دئیان، نون شما شهرا بمانێت، تان هما وهدا که چه بُرزا شمارا واک و کدرت برسیت.“
هُداوندئے راستێن دست چست بوتگ، هُداوندئے راستێن دستا مزنێن کارے کرتگ.“