کاسِدانی کار 2:11 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹¹ یَهودی و درکئومێن یَهودی بوتگێن مردم، کْریتی و اَرَب هم. ما سجّهێن اِشکنگا اێن که مئے زبانا، هُدائے مزنێن کاران درشانَ کننت.“

کاسِدانی کار 2:11 Referans Kwoze

دَرگوَز 15:11

او هُداوند! هُدایانی نیاما کئے تئیی پئیما اِنت؟ کئے تئیی پئیما پاکیا مَزَن‌شان اِنت؟ تئیی پُرشانێن کار سَتا کرزنت و تئو هئیران کنۆکێن کارَ کنئے.

په تیتوسا پولُسئے کاگد 1:12

اِشانی جِندئے شائِرێا گوَشتگ: ”کْریتئے مردم پُشتی درۆگبند اَنت، وَکشی اَنت و جاندُزّێن لاپی اَنت.“

زَبور 26:7

تان وتی شُگرگزاریئے تئوارا بُرز کنان و تئیی سجّهێن اَجَبێن کارانی کِسّها بیاران.

په تیتوسا پولُسئے کاگد 1:5

من ترا پمێشکا کْریتئے جزیرها نادێنت و شُتان که تئو ناسرجمێن کاران بگیشّێنئے و هر شهرا کَماش گِچێن بکنئے و کاران آیانی دستا بدئیئے، هما پئیما که من ترا هُکم داتگ‌اَت.

کاسِدانی کار 27:12

زمستانا آ بَندِن په دارگا شَرّ نه‌اَت، پمێشکا گێشترێنانی شئور همِش اَت که بۆجیگ چه اۆدا در بکپیت و اگن بوتَ کنت، آ پینیکْسئے بَندِنا وتا برسێننت و زمستانا اۆدا بگوازیننت. پینیکْسئے بَندِن، کْریتئے یکّ بَندِنے که دێمی چه شمال و جنوبا، مگربئے نێمگا اِنت.

کاسِدانی کار 27:7

ما تان بازێن رۆچان مَدان مَدان دێما شتێن و په هیلّتے کْنیدوسئے بَندِنئے نزّیکّا آتک و رَستێن. نون گوات مئے دێما اَت، پمێشکا چه کْریتئے اێرگواتێن پهناتا سَلمونَهئے کِرّا گوَزان، دێما شتێن و

زَبور 136:4

هما یکّێنئے شگرا بگرێت که مزنێن مۆجزهَ کنت، مِهری اَبدمان اِنت.

زَبور 111:4

آییا وتی باکَمالێن کار یادگار کرتگ‌اَنت، هُداوند مهربان و رهم کنۆک اِنت.

زَبور 107:21

هُداوندئے شُگرا بگراتنت، آییئے مِهر و په بنی‌آدما آییئے باکَمالێن کارانی سئوَبا.

زَبور 107:15

هُداوندئے شُگرا بگراتنت، آییئے مِهر و په بنی‌آدما آییئے باکَمالێن کارانی سئوَبا

زَبور 107:8

هُداوندئے شُگرا بگراتنت، آییئے مِهر و په بنی‌آدما آییئے باکَمالێن کارانی سئوَبا.

زَبور 96:3

کئومانی نیاما آییئے شان و شئوکتئے جارا بجنێت، سجّهێن کئومانی نیاما آییئے اَجَبێن کارانی.

زَبور 89:5

او هُداوند! آسمان تئیی اجبێن کاران ستا کنت و تئیی وپاداریا هم، پاکێنانی دیوانا.

زَبور 78:4

اِشان چه آیانی چُکّ و نُماسگان چێرَ ندئیێن، گۆن آیۆکێن نسلا هُداوندئے پُرشئوکتێن کارانی کِسّها کارێن، هُداوندئے زۆر و توانئے کِسّها کارێن و آییئے کرتگێن اَجَبێن مۆجزهانی کِسّها.

زَبور 77:11

او هُداوند! تئیی کاران یاتَ کنان، تئیی اَجَبێن کاران که تئو پێشی زمانگان کرتگ‌اَنت.

زَبور 71:17

او هُدا! تئو منا چه کسانیا سۆج داتگ، مُدام تئیی اجبێن کارانی جارا جنان.

زَبور 40:5

او هُداوند، او منی هُدا! تئو په ما بازێن اَجَبێن کار و شئورے کرتگ، هچکَس تئیی مَٹّ بوتَ نکنت. اگن بلۆٹان تئیی کارانی بارئوا جار بجنان و هبر بکنان، همینچُک باز اَنت که چه هسابا در اَنت.

په گَلاتیان پولُسئے کاگد 4:25

مسالئے هبرا، هاجِر سینائے کۆه اِنت، هما کۆه که اَرَبِستانا اِنت و انّوگێن اورشلیمئے ڈئولا اِنت، چێا که آییئے جند و آییئے چُکّ گُلامێن زِندے گوازێنگا اَنت،

په گَلاتیان پولُسئے کاگد 1:17

دێم په اورشلیما په هما مردمانی گندگا نشُتان که چه من پێسر په کاسدیا گچێن کنگ بوتگ‌اَتنت. اَرَبستانا شتان و رندا دَمِشکا واترّ بوتان.

کاسِدانی کار 2:10

چه پْریجیَه، پَمْپیلیَه و مِسرا اێن، چه لیبیائے هما هَند و دَمگان که کِرینیئے نزّیکّا اَنت و اَنچُش چه روما آتکگێن مردم اێن،

کاسِدانی کار 2:12

گڑا په هئیرانی چه یکدومیا جُستِش کرت: ”اے کار و هبرانی مانا چے اِنت؟“

کاسِدانی کار 27:13

وهدے سُبکّێن زِرباری گوات وشّ وشّا کَشّگا لگّت، گُمانِش کرت که نون آیانی دلئے مُراد پورهَ بیت. گڑا بۆجیگئے نَنگرِش چست کرت و کْریتئے جَزیرهئے پهناتا گران، تئیابئے نزّیکّا رئوان بوتنت.