2 چه آیان جُستی گپت: ”وهدے شما ایسّا مَسیهئے سرا باور کرت، پاکێن روه شمارا رَست؟“ پَسّئوِش دات: ”نه، ما اے هم نهاِشکتگ که پاکێن روه هستاِنت.“
هما که شمارا پاکێن روهَ بَکشیت و شمارا مۆجزه پێشَ داریت، اے کاران پمێشکا کنت که شَریَتئے رندگیریا کنگا اێت؟ یا پمێشکا که شما وشّێن مستاگا گۆش دارگ و باوَر کنگا اێت؟
اے هبر آییا پاکێن روهئے بارئوا گوَشت، هما پاکێن روه که آییئے باوَرمندان رَسگی اَت. ایسّایا اَنگت شان و شئوکت نرَستگاَت، پمێشکا اَنگت آیان پاکێن روه دئیگ نبوتگاَت.
چه اے هبرئے اِشکنگا رند، آیان هُداوندێن ایسّائے ناما پاکشۆدی کرت.
پِتْرُس اَنگت هبرا اَت، پاکێن روه، هما مردمانی سرا اێر آتک که آییئے هبران گۆش دارگا اَتنت.
’هُدا گوَشیت: ”گُڈّی رۆچان، سجّهێن مردمان چه وتی روها سررێچَ کنان. شمئے جنکّ و بچکّ پئیگمبریَ کننت، شمئے وَرنا اِلهامَ گرنت و پیرێن، وابَ گِندنت.
چێا که شمارا گِندگَ لۆٹان، تان په شما روهانیێن ٹێکیے برسێنان که شمارا مُهر و مُهکم بکنت،