اَنْتاکیَهئے کِلیسایا، لهتێن نبی و استاد هستاَت: بارنابا، شَمون که ”سیاهَل“ هم گوَشگَ بوت، لوکیوس که کِرینیئے باشندَهے اَت، مَناهین که هاکم هیرودیسئے دربارا، آییئے کسانیئے سنگت اَت و شاوول.
نون هُدا، که سجّهێن رهمتانی مالک اِنت و شمارا چه مَسیهئے راها دێم په هما اَبدمانێن شئوکتا گْوانکی جتگ، شمئے کمّێن سکّی و سۆرێئے سگّگا رند، شمارا نۆکسرا توانَ دنت، مُهر و مُهکمَ کنت و پایداری و زۆرَ بَکشیت.
من وت که چه کِلیسائے کماشان یکّے آن و مَسیهئے سکّی و سۆریانی شاهدے آن و آییئے پَدّر بئیگیێن شان و شئوکتا شریکدار آن، شمئے نیاما هرچے کماش هست، چه آیان منی دَزبندی اِش اِنت که:
تئو هُدائے هبرئے جارا بجن، وهد و ناوهد په جار جنگا تئیار بئے. مردمان هکّل کن و گۆن مزنێن سبر و اۆپار و بازێن سر و سۆجے آیانی ردیان راست کن و دلبَڈّیاِش بدئے.
براتان! ما چه شما دَزبندیَ کنێن، هما که تَمبَل و جاندُزّ اَنت، آیان سرپد بکنێت، هما که دلپرۆش اَنت، آیان دلبڈّی بدئیێت، هما که نزۆر اَنت، آیان کُمکّ بکنێت و سجّهێنانی برداشتا بکنێت.
برابر گۆن اے مِهر و رَهمتا که مارا دئیگ بوتگ، تَهر تَهرێن هُدایی دادانی واهند اێن. اگن کَسێا پئیگمبریئے ٹێکی رَستگ، آییا برابر گۆن وتی باورا کار ببندیت،
پولُس اَنْتاکیَها کمّے وهدا مهتل بوت و پدا چه اۆدا در آتک و گَلاتیَه و پْریجیَها ترّ و تاب کنان، گۆن مریدان گِند و نِندیَ کرت و آیانی سِتک و باوَری مُهر و رێدگ کنانَ کرت.
گڑا گۆن سَرجمێن کِلیسایا هۆریگا، کاسِد و کماشان شئور کرت که چه وتی نیاما لهتێن مردم گچێن بکننت و پولُس و بارنابائے همراهیا اَنْتاکیَها رئوان بدئینت. آیان چه وتی نێمگا یَهودا که بَرسابا گوَشگ بوتگاَت و سیلاس، گچێن کرتنت که براتانی نیاما، اے دوێن سرۆکێن مردم اَتنت.
من، پئیگمبر و زانتکار و شَریَتئے زانۆگر شمئے کِرّا راهَ دئیان، شما چه آیان لهتێنا کُشێت و سَلیبَ کَشّێت، دگه لهتێنا وتی کَنیسَهان هئیزرانَ جنێت و شهر په شهرَ تاچێنێت.
کِلیسایا آیانی راه دئیگئے چِن و لانچ کرت و آیان چه پینیکیَه و سامِرَهئے راها گوَزان، هر جاه اے وشّێن هال دات که بازێن درکئومان هم چِه پئیما هُدائے راه زرتگ. چه اے هالئے اِشکنگا، سجّهێن برات باز وشّ و شادان بوتنت.