24 ما اِشکتگ که بے مئے پرمانا چه مئے نیاما لهتێن باوَرمند همانگُر آتکگ و گۆن وتی هبران شمارا دِلتپرکه و پرێشانِش کرتگ.
هما که شمارا جنجالَ کننت، وتا گوَهتَگ کناتنت.
منا هُداوندئے سرا سِتک اِنت و دلجم آن که شمئے دلا دگه هئیالَ نئیئیت. آ مردم که شمارا مان گیشّێنَگا اِنت، آ وتی ملاما پُرَّ کنت، هرکَس که ببیت.
چه یَهودیَها لهتێن مردم اَنْتاکیَها آتک و براتِش تالیم داتنت و گوَشتِش: ”تان وهدے شما موسّائے شَریَتئے رَندگیریا سُنّت و بُرُّک مکنێت، رَکّتَ نکنێت.“
البت دگه وشّێن مِستاگ نێست، بله لهتێن مردم هست که شمارا مان گیشّێنَگا اَنت و مَسیهئے وشّێن مِستاگا بدل کنگَ لۆٹنت.
آ چه ما در آتکنت، بله چۆناها چه ما نهاتنت، اگن چه ما بوتێننت، گۆن ما منتنت. بله آیانی رئوگا شَرّ پێش داشت چه آیان یکّے هم چه ما نهاَت.
باوَرمندان مدام اے چیزّانی ترانگا بگێج. هُدایا شاهد کن و آیان هبردار کن که لبز و مانایانی سرا جنْگ مکنێت. اے چیزّان هچّ اَرزش نێست، هُشکا گۆش دارۆکانی ایمانا تَباهَ کننت.
شما که گۆن شَریَتئے دارگا وتا بێگناه و بێمئیار کنگَ لۆٹێت، بزان شما چه مَسیها سِندگ بوتگێت. شما چه هُدائے رهمتان دور بوتگێت.