2 وهدے رۆچگ اَتنت و هُداوندا سنا و ستا کنگا اَتنت، پاکێن روها گۆن آیان گوَشت: ”بارنابا و شاوولا په منی هما کارانی سَرجم کنگا گچێن بکنێت که من په آیان گیشّێنتگاَنت.“
بله هُدایا که منا چه ماتئے لاپا گچێن کرتگاَت، چه وتی رهمتئے برکتا منا تئوار جت و پئیسلهای کرت
بله هُداوندا گۆن هَنّانیایا گوَشت: ”برئو، من په وتی هِزمتکاریا، آ گچێن کرتگ که درکئوم و آیانی بادشاه و اِسراییلیانی گوَرا برئوت و په منی ناما گواهی بدنت.
من گِچێن کنگ بوتگان که اے وشّێن مِستاگئے جار جنۆک و کاسد و تالیم دئیۆکے ببان.
چه ایسّا مَسیهئے هِزمتکار، پولُسئے نێمگا که په کاسِدیا گْوانک جنَگ بوتگ و زِندی په هُدائے وشّێن مِستاگا وَپْک اِنت،
من په اے مکسدا گِچێن کنگ بوتگان که جار جنۆک و کاسِدے ببان و درکئومان ایمان و راستیئے تالیما بدئیان. من راست گوَشگا آن، درۆگ نبندگا آن.
پدا هُداوندێن ایسّایا منا گوَشت: ’برئو، چێا که من ترا دورێن هَند و دَمگان درکئومانی کِرّا راهَ دئیان.‘“
چه اَتّالیَها، بۆجیگا سوار بوت و اَنْتاکیَها پِر ترّتنت. چه همۆدا په هما کار و مُهیمّا هُدائے مِهر و رهمتانی سپرده کنگ بوتگاَتنت، که نون آیان سَرجم کرتگاَت.
گڑا من وتی دێم هُداوندێن هُدائے نێمگا تَرّێنت، دْوا و پِریات کرت، رۆچگ داشت، گۆنیێن گُد گوَرا کرت و وتا پُر پِر رێتک.
بله رَندا جنۆزام بوت. نون آییئے اُمر هشتاد و چار سال اَت و آییا چه مزنێن پرستشگاها ڈَنّ، پاد اێرَ نکرت. شپ و رۆچ، هُدایا سَنا و سَتا کنان، وتی وهد په دْوا و رۆچگَ گوازێنت.
هرچے که من بازێن شاهدێئے دێما گوشتگ و تئو اِشکُتگ، اے تالیمان اَنچێن پُراِهتبارێن مردمانی سپرده بکن که دگران تالیم دات بکننت.
چه رۆچگ و دْوایا رَند، آ دوێنِش دست بڈّا جت و راه داتنت.
کُرنیلیوسا پَسّئو دات: ”چار رۆچَ بیت که همے وهدا ساهت سئیا، وتی لۆگا زِگر و دْوا کنگا اَتان، اَناگت یکّ مردے که دْرپشناکێن پۆشاکی گوَرا اَت، منی دێما آتک و
پِتْرُس تنینگه وتی دیستگێن اِلهامئے بارئوا پِگر کنگا اَت که هُدائے روها گۆن آییا گوَشت: ”بچار، سئے مردم آتکگ و تئیی جُستا اَنت.
هُدائے پاکێن روها گۆن پیلیپُسا گوَشت: ”آییئے نزّیکّا برئو و اَرّابها همراه بئے.“
پمێشکا گۆن کِشارئے واهندا دَزبندی بکنێت و بلۆٹێت که په وتی کِشاران رُنۆک دێم بدنت.“
وهدے رۆچگَ بێت، دورو و دوپۆستێن مردمانی ڈئولا وتی دێما تابان و گمناک مکنێت. آ وتی روا گیمُّرێننت و مونجا کننت تان مردم بزاننت رۆچگ اَنت. شمارا راستێنَ گوَشان، مُزّے که آیان رَسگی اَت، رَستِش.
تهنا لوکا منی کِرّا اِنت. مَرکاسا بزور و گۆن وت بیار، چێا که آ هُدائے هزمتکاریا په من مزنێن کُمکّے.
بله هر هالت و جاورێا ترا داشت ببیت، سَکّی و سۆری بِسَگّ، وَشّێن مستاگئے جار جنَگئے کارا دێما بران کن و وتی هِزمتکاریئے زِمّها سرجم کن.
که من په دَرکئومان ایسّا مَسیهئے هِزمتکار ببان و په هُدائے وشّێن مِستاگئے رسێنگا هِزمت و پێشوایی بکنان، تانکه دَرکئوم هُدائے درگاها زُرتگێن هئیراتے ببنت که چه پاکێن روها پَلگارگ بوتگ.
و چۆن جار بجننت اگن رئوان دئیگ نبوتگاَنت؟ اَنچُش که نِبشته اِنت: ”وَشکَدَم اَنت آ مردم که وشّێن مِستاگَ کارنت.“
شما وتی جند و وتی رمگئے سجّهێن باوَرمندانی هئیالداریا بکنێت که پاکێن روها شمارا آیانی نِگهپان کرتگ. هُدائے کِلیسائے شپانکی و نِگهپانیا بکنێت، هما کِلیسا که هُداوندێن ایسّایا گۆن وتی هۆنا په بها گپتگ.
وت په دْوا و هُدائے پاکێن هبرئے هِزمتکاریا دَزگٹّ ببێن.“
چه اِشیا رَند، هُداوندێن ایسّایا دگه هپتاد مرید گچێن کرت و هما شهر و مێتگان که رئوگی اَت، چه وت پێسر، دو دوا راهی داتنت و
ایسُّپ نامێن مردێا هم ڈگارے هستاَت، بهایی کرت، زَرّی آورت و کاسِدانا داتنت. آ کِبْرِسیے اَت و چه لاویانی کَبیلها اَت. کاسِدان آییئے نام بارنابا کرتگاَت، بزان ”دِلبڈّیئے چُکّ“.
اے دابا، بارنابا و شاوول که چه پاکێن روهئے نێمگا راه دئیگ بوتگاَتنت، دێم په سِلوکیایا جَهلاد بوتنت. چه اۆدا بۆجیگا نِشت و کِبْرِسا شتنت.
بله اے ڈئولێن جِنّ، اَبێد چه دْوا کنگ و رۆچگ دارگا درَ نئیاینت.“