4 هچّ چیزّ منا چه اِشیا گێشتر شادانَ نکنت که بِشکنان منی چُکّ راستیئے سرا زِندَ گوازێننت.
منی چُکّان! من پدا په شما چِلّگی دردان آن، تان هما وهدا که پکّا زاهر ببیت که مَسیه شمئے دل و درونا نِشتگ.
په منی دردانگێن چُکّ تیموتاووسا. ترا چه هُداێن پت و مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے نێمگا رهمت و رهم و اێمنی سر بات.
په تیموتاووسا، که ایمانئے هسابا منی هکّیگێن چُکّ اِنت. چه هُداێن پت و مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے نێمگا ترا رهمت و رهم و اێمنی سر بات.
بله وهدے من دیست که اے مردم وَشّێن مِستاگئے راستێن راها رئوَگا نهاَنت، سجّهێنانی دێما گۆن کێپایا گوَشتُن: ”تئو وت یَهودیے ائے و اَنگت وتی زندا یَهودیانی ڈئولا نگوازێنئے، درکئومانی ڈئولا گوازێنئے، گڑا درکئومان پرچا هُجَّ کنئے که یَهودیانی ڈئولا زند بگوازێننت؟“
من گۆن تئو اۆنِسیموسئے بارئوا دَزبندیَ کنان که ایمانئے هسابا منی چُکّ اِنت و بندیگیئے وهدان منا رستگ،
شما زانێت که ما گۆن شما هر یَکّێا انچُش اَتێن که مهربانێن پتے گۆن وتی جندئے چُکّانَ بیت.
او منی دُردانگێن چُکّان! اے چیزّان په شما نبیسان که شما گناه مکنێت، بله اگن کَسێا گناهے کرت، دێمپانے هست که پتئے کِرّا په مئے رَکّێنگا هبرَ کنت، هما پاک و آدلێن ایسّا مَسیه.
گَل و شادان بوتان وهدے زانتُن تئیی لهتێن چُکّ، راستیئے سرا زِندَ گوازێنیت، هما ڈئولا که پتا مارا هُکم کرتگ.