Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




په تیموتاووسا پولُسئے دومی کاگد 1:12 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

12 من پمێشکا سَکّی و سۆری سگّگا آن، بله شرمندگ نه‌آن چێا که زانان من کئیی سرا ایمان آورتگ و دلجم آن که آییا اے واک و توان هست که تان وتی آیگئے رۆچا هما امانتئے نگهپانیا بکنت که منا داتگی.

Gade chapit la Kopi




په تیموتاووسا پولُسئے دومی کاگد 1:12
58 Referans Kwoze  

گڑا مئے هُداوندئے بارئوا شاهدی دئیگا لَجّ مکن. منی هالتئے سرا هم شرمندگ مبئے که من په هُداوندئیگی بندیگ آن. من په وشّێن مِستاگا اے سکّی و سۆریان که برداشت کنگا آن، تئواِش هم گۆن هُدائے بَکشاتگێن زۆرا برداشت کن.


هما که شمارا چه ٹَگل ورگ و کپگا مُهر داشتَ کنت و بےائیب و گۆن مزنێن شادمانیے شمارا وتی پرشئوکتێن درگاها برت و سر کرتَ کنت،


پمێشکا، آ که گۆن هُدائے رزایا سکّی و سۆریانی تها کپتگ‌اَنت، وتا مئے جۆڑ کنۆکئے سپرده بکننت که وپادار اِنت و نێکێن کار کنان ببنت.


نون پاکی و پلگاریئے تاج په من اێر اِنت، هما تاج که هُداوند، بزان آدلێن دادرس وتی آیگئے رۆچا منا دنتی، تهنا منا نه، هما سجّهێن مردمان هم دنتی که آییئے زاهر بئیَگئے لۆٹۆک بوتگ‌اَنت.


او تیموتاووس! هرچے که تئیی اَمانت کنگ بوتگ، آییئے نگهپانیا بکن. وتا چه بے سر و پادێن گَپّان که گۆن هُدایا هچّ سر و کارِش نێست، دور بدار و وتا چه هما درۆگێن تالیمان هم دور بدار که په ردی زانتئے نام دئیگ بوتگ‌اَنت.


پرچا که چه ایسّائے وشّێن مِستاگا پَشل و شرمندگ نه‌آن، اے په هر هما کَسئے رَکّێنگا هُدائے زۆر و توان اِنت که باورَ کنت، ائولا په یَهودیان و رندا په دَرکئومان.


هچکَسَ نزانت که آ رۆچ و آ ساهت کدێنَ رَسیت، نه آسمانئے پرێشتگَ زاننت و نه چُکّ، تهنا پتَ زانت و بَسّ.


شما هُدائے سرا باور کرتگ و هُدا هم گۆن وتی زۆر و واکا په هما نِجاتا شمئے نِگهپانیا کنت که چه انّونا تئیار اِنت و آهری زمانگا پَدَّرَ بیت.


او منی هُدا! تئیی سرا تئوکلَ کنان، مئیل که پَشَل و شرمندگ ببان و دژمن منی سرا بالادست ببنت.


هُداوند وتی آیگئے رۆچا اۆنێسیپُروسئے سرا مهربان بات. وهدے من اِپێسُسئے شهرا اَتان، تئو شرَّ زانئے که آییا چینکدر منی هِزمت کُرت.


گۆن هما زۆر و واکا که هر چیزّا وتی دستا آورتَ کنت، گۆن هما زۆرا مئے اے هاکیێن بَدنا مَٹَّ کنت و وتی پُرشئوکتێن بَدنئے ڈئولا کنت.


آ که تئیی ناما زاننت تئیی سرا تئوکلَ کننت چیا که تئو، او هُداوند، وتی هُدۆناکێن لۆٹۆک یله نکرتگ‌اَنت.


په همِشیا سکّی و سۆریَ سگّان، تنتنا چۆ ردکارا زمزیلان بَستگ آن. بله هُدائے هبر زمزیلان نبَستگ.


من مَسیها زانگَ لۆٹان، آییئے جاه جنَگئے زۆر و واکا زانَگَ لۆٹان و آییئے سکّی و سۆریان شریکدار بئیگَ لۆٹان. آییئے مَرکا هماییئے جندئے هَمدروَر بئیگَ لۆٹان


تهنا اے چیزّ نه، وتی هُداوندێن ایسّا مَسیهئے پَجّاه آرگئے گَنجئے دێما، من هر چیزّا تاوانے سرپدَ بان، چێا که من په هماییئیگی اے سجّهێن یله داتنت. من اِشان بَسّ گَند و گَسَڑ سرپدَ بان که منی کَٹّ تهنا مَسیه ببیت و


اے دْوایا نکنان که اِشان چه دنیایا ببر، دْوا کنان که اِشان چه شِرّ و شئیتانا دور بدار.


په دنیائے کئومان آییئے نام مزنێن اُمێتے بیت.


وتی روه و ساها تئیی دستا دئیان. او هُداوند، او وپادارێن هُدا! تئو منا رَکّێنئے.


اَنچُش که نِبشته اِنت: ”من سَهیونا سِنگے اێرَ کنان که مردمانَ ٹَگلێنیت، تَلارے که آیان دئورَ دنت، هرکَس که آییئے سرا باور بکنت پَشَل و شرمندگَ نبیت.“


بله اگن کَسے مَسیهی بئیگئے سئوَبا سکّی و سۆریانی تها بکپیت، چه اشیا پَشَل و شرمندگ مبیت و په وتی مَسیهی بئیگا هُدایا ستا و سنا بکنت.


آ مردمَ نئیلنت که ما گۆن درکئومان وشّێن مِستاگئے بارئوا هبر بکنێن، هما مستاگ که درکئومانَ رَکّێنیت. اے پئیما آ مدام وتی گناهان تان گُڈّی هَدّا رسێننت و گُڈسرا هُدائے کهر آیانی سرا کپیت.


من گۆن مزنێن دلجمیے اُمێتَ کنان که هچّ پئیما پَشَل و شَرمندگ کنگ مبان و نون هم مُدامیگێن ڈئولا دِلێر ببان و منی جسم و جانئے تها مَسیها شان و شئوکت برسیت، تُرے زندگ بمانان یا بمِران.


بله پولُسا گوَشت: ”چیا شما گْرێوێت و منی دلا پرۆشێت؟ من بند بئیگا بِلّ، اورشَلیما، په هُداوندێن ایسّائے نامئیگی وتی زِندئے نَدر کنگا هم تئیار آن.“


بله یَهودیان، شرپدار و هُداتُرسێن جنێن و شهرئے نامدارێن مردێن، پولُس و بارنابائے آزار دئیگ و بدواهیا شۆرێنتنت و آاِش چه آ دَمگا در کناێنتنت.


آ وهدا، پولُس و بارنابایا گۆن دِلێری آیانی پَسّئوا گوَشت: ”مارا چه سجّهێنان پێسر، هُدائے هبر گۆن شما گوَشگی اَت، بله شما هُدائے هبرا نمَنّێت و وتا اَبدمانێن زِندئے لاهکَ نزانێت، نون ما درکئومانی گوَرا رئوێن.


من آییا سهیگَ کنان که په منی ناما آییا چینچُک آزار سَگّگی اِنت.“


هما وهدا که اِسْتیپانا سِنگسار کنگا اَتنت، اِسْتیپان دْوا کنانا گوَشگا اَت: ”او هُداوندێن ایسّا! په منی نَدریگێن ساهئے زورگا رزامند باتئے.“


کَسّ تان هما وهدا منی کِرّا آتکَ نکنت که پت، بزان منی دێم دئیۆک آییا منی نێمگا مئیاریت. هرکَس که کئیت، من آییا آهِرتئے رۆچا زندگَ کنان.


ایسّایا بُرزێن تئوارێا چیهال کَشّت و گوَشت: ”او پت! من وتی روه و ساها تئیی دستا دئیان.“ گۆن همے هبرا، ساهی دات.


گڑا آ وهدا که ترا گوانکَ جنان دژمن پدَ کِنزنت. اِشیا زانان که هُدا گۆن من اِنت.


بله او براتان! شما تهاریا نه‌اێت که آ رۆچ چۆ دُزّێا بیئیت و شمارا جاه بسِرّێنیت.


باور کنێت، جُست و پُرسئے رۆچا سُدومئے مردمانی سِزا چه آ شهرئے مردمانی سِزا و اَزابا آسانتر و کمترَ بیت.


وهدے آ رۆچَ کئیت بازێنے منا گوَشیت: ’هُداوند، او هُداوند! ما گۆن تئیی ناما پئیگمبری نکرتگ؟ گۆن تئیی ناما چه مردمان جِنّ نکَشّتگ‌اَنت و گۆن تئیی ناما بازێن اَجَبێن کار پێش نداشتگ؟‘


هما وَشّێن مستاگ که تئیی اَمانَت اِنت، گۆن پاکێن روهئے کُمَکّا، آییئے نگهپانیا بکن، هما پاکێن روه که مئے تها زندگ اِنت.


هُداوند اۆنێسیپُروسئے لۆگئے مردمانی سرا مهربان بات، چێا که باز برا منی اَرواهی تازَه کرتگ و منی زمزیلّانی سئوَبا شرمندگ نبوتگ.


اے گپّ راست اِنت و منَ لۆٹان که تئو اے تالیمئے سرا زۆر بدئیئے، تانکه هما مردمان که وتی اُمێت گۆن هُدایا بستگ، وتی دلگۆشا گۆن شَرّێن کاران بکننت. اے شَرّێن هبر اَنت و په هرکَسا پائِدَگمَند اَنت.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite