پمێشکا ما مُدام په شما دْوا کنێن که شمئے زندگی انچُش ببیت که هُدائے گْوانکا بکرزیت. هُدا گۆن وتی زۆر و واکا شمئے نێکێن اِرادهان پوره کنات و هر کارے که شمئے ایمان شمارا پرماییت، آییا سَرجم کنات.
نون اگن ما هُدائے چُکّ اێن، گڑا میراس هم برێن، چه هُدایا میراسَ برێن و گۆن مَسیها هممیراس اێن. چێا که اگن ما په راستی آییئے سکّی و سۆریان همراه ببێن، گڑا آییئے شان و شئوکتا هم شریکدارَ بێن.
کئے اِنت که چه تئو نتُرسیت، او هُداوند! کئے اِنت که تئیی ناما شئوکتَ ندنت؟ چێا که تهنا تئو پاک ائے. سجّهێن کئومَ کاینت و تئیی بارگاها ترا پرستشَ کننت، چێا که تئیی آدلێن کار زاهر بوتگاَنت.“
او براتان! شما هُداێن پت و ایسّا مَسیهئے هما کلیسایانی پئیما کرت که یَهودیَها اَنت. چێا که شمارا شمئے جِندئے مردمان هما پئیما آزار دات که یَهودیان آ کلیسا آزار داتنت،