Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




پِتْرُسئے دومی کاگد 2:2 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

2 بازێنے اِشانی بدکاریانی رَندگیریا کنت و راستیئے راه، اے استادانی سئوَبا کَلاگ گِرگ و بێهُرمت کنگَ بیت.

Gade chapit la Kopi




پِتْرُسئے دومی کاگد 2:2
36 Referans Kwoze  

هما پئیما که نِبشته اِنت: ”شمئے سئوَبا دَرکئوم هُدائے ناما بےاِزّتَ کننت.“


بله اے، هما چیزّانی سُبکّی و بێهُرمتیا کننت که آیانی بارئوا هچَّ نزاننت. اے مردم ناسرپد و بێزبانێن جانوَرانی پئیما، وتی سَرِشتئے رندا کپنت و اے پئیما گار و بێگواهَ بنت.


اے نشانیانی سئوَبا که اِشیا رسترئے دێما پێش دارگئے اجازت دئیگ بوت، اِشیا زمینئے سرا نِشتگێن مردم رَدَ داتنت. هُکمی داتنت که ”هما رسترئے شرپا بُتے جۆڑ کنێت که زهمے لگّتگی، ٹَپّیگ بوتگ بله اَنگت زندگ منتگ.“


تان سجّهێنانی دادرسیا بکنت و اے بێهُداێن ناباوران په آیانی سجّهێن گَندهکاریان و په هما سجّهێن سِلّێن هبران که اے بێباورێن گُنهکاران آییئے هلاپا گوَشتگ‌اَنت، مئیاریگ بکنت.“


چه راستێن راها در شتگ و چه بَهورئے چُکّ بَلیامئے راهئے رَندگیریا گُمراه بوتگ‌اَنت که وتی سِلّێن کارئے مُزّی دۆست اَت.


ناباورانی نیاما پاک و پَلگارێن زِند بگوازێنێت. بِلّ تُرے آ، شمارا بُهتامَ جننت و گوَشنت که شما رَدێن کار کنگا اێت، بله گۆن شمئے نێکێن کارانی گِندگا، هُدائے آیگئے رۆچا هُدایا شرپ و اِزّت بدئینت.


تئیی هبر و بئیان راست ببنت که کسّ آیانی تها رَدیے در گێتک مکنت و تئیی بَدواه پَشل و شرمندگ ببنت و مئے هلاپا هچّ بدێن هبرے کرت مکننت.


بله تئیی دێما اے هبرا مَنّان که ’اے راهئے‘ رَندگیر و مَنّۆک آن که مردم آییا ناراهێن دینی ٹۆلیے گوَشنت. وتی پت و پیرُکانی هُدایا پرستشَ کنان و هرچے که تئورات و نبیانی کتابان نبشته اِنت، من آیانی باوَرمند آن.


آ، پولُس و مئے رَندا آتک و په کوکّار گوَشگا اَت که ”اے مردم، بُرزێن اَرشئے هُدائے هِزمتکار اَنت و شمارا رَکّێنگئے یکّ راهے سۆجَ دئینت.“


چێا که درۆگێن مَسیه و درۆگێن نبی جاهَ جننت و مزنێن نشانی و اَجِکّایی پێشَ دارنت. وتی سجّهێن زۆرا جننت که گچێن کرتگێنان هم گُمراه بکننت.


بلاهێن اژدیا در کنگ بوت، هما کوَهنێن مار، که اِبلیس و شئیتان گوَشگَ بیت و سجّهێن دنیایا گُمراه کنگا اِنت. آ گۆن وتی پرێشتگان زمینا دئور دئیگ بوت.


اے مردمان، اگن چه پاکی و پهرێزکاریئے راها هچّ مزانتێن، په آیان گهتر اَت چه اِشیا که زانگا و رند، چه اے پاکێن هُکما ببجّنت که آیانی سپرده کنگ بوتگ.


چۆن داشتِش ببیت و پاک و پارسا ببنت، چۆن وتی لۆگئے کاران دلگۆش ببنت، چۆن مهربان و وتی لۆگواجهانی پرمانبردار ببنت تانکه کسّ هُدائے هبر بُهتام جنَگ مبیت.


گڑا په کَسانێن جنۆزامان منی شئور و سَلاه همِش اِنت که آ سور و آرۆس بکننت، چُکّ بیارنت و وتی لۆگانی هئیالداریا بکننت که دژمن آیان بُهتام جت مکنت.


بله چه آیان لهتێن سَرکش و یاگی بوت و آییئے هبرِش نزُرت و مردمانی دێما ”اے راهِش“ بَد و رَدَ گوَشت. پمێشکا پولُسا وتا چه آیان یکّ کِرّا داشت. مریدی زرتنت و هر رۆچ مان تیرانوس نامێن مردێئے تالارا گپّ و تْرانا اَت.


آییا په دِلێری کَنیسَها وتی هبرانی درشان بُنگێج کرت. وهدے پْریسْکیلا و اَکْویلایا آییئے هبر اِشکتنت، وتی لۆگا برتِش و هُدائے راهِش شَرّیئے سرا سۆج دات.


بله هما یَهودی که باور کنگا تئیار نه‌اتنت، آ دگه درکئومێن مردمِش شۆرێنتنت، آیانی پِگرِش پولُس و بارنابائے هلاپا تَرّێنت و زهررێچ کرتنت.


”او شئیتانئے چُکّ! تئو که چه مَکر و مَندرا سررێچ ائے و هر راستیئے دژمن ائے، تئو هچبر هُداوندئے راستێن راهئے چپّ و چۆٹ کنگئے کارا یلهَ نکنئے؟


ایسّایا گوَشت: ”راه من آن، راستی من آن و زند بَکشۆک هم من آن. کَسّ پتئے کِرّا سر بوتَ نکنت، اگن منی راها مرئوت.


چێا که درۆگێن مَسیه و درۆگێن نبی جاهَ جننت و نشانی و اَجِکّایی پێشَ دارنت. وتی سجّهێن زۆرا جننت که گچێن کرتگێنان هم گُمراه بکننت.


نون آتک و جُستِش کرت: او استاد! ما زانێن که تئو تچک و راستێن مردمے ائے و هرچے گوَشئے په راستیا گوَشئے و هچکَسێئے نێمگا نگرئے، چێا که سجّهێنان په یکّ چمّێا چارئے و گۆن راستی و دلستکی هُدائے راها سۆجَ دئیئے. بارێن، رومئے بادشاه کئیسَرا، سُنگ و مالیات دئیگ رئوا اِنت یا نه؟ ما آییا مالیات بدئیێن یا مدئیێن؟


نون لهتێن شاگردِش گۆن هیرودیانی همراهیا آییئے کِرّا رئوان دات تان بگوَشنت: ”او استاد! ما زانێن که تئو تچک و راستێن مردمے ائے و هُدائے راها په راستیا سۆجَ دئیئے و هچکَسێئے نێمگا نگرئے، چێا که سجّهێنان په یکّ چمّێا چارئے.


بله تنک اِنت آ دروازگ و گران اِنت آ راه که زِندئے نێمگا بارت و اے راهئے رئوۆک هم کمّ اَنت.


چیا که من هُداوندئے راه یله نداتگ و چه هُدایا دێم په بدیا نشُتگان.


زمینئے سرا نِشتگێن سجّهێن مردم رسترا پرستشَ کننت، آ سجّهێن که آیانی نام دنیائے اَڈّ بئیگا پێسر ”زِندئے کتابئے“ تها، گوَرانڈئے کتابا نبشته کنگ نبوتگ‌اَتنت، هما گوَرانڈ که هلار کنگ بوتگ‌اَت.


اے مردم ناسرپد و بێزبانێن جانوَرانی پئیما اَنت. هما کارانَ کننت که آیانی سَرِشتَ گوَشیت و تهنا په گِرگ و کُشگا پێدا بوتگ‌اَنت. هما کارانی سرا مسکرا و ریشکندَ کننت که سرپدِشَ نبنت و جانوَرانی پئیما گار و بێگواهَ بنت.


آیان لوت گْوانک جت و گوَشت: ”همے بچکّ که اِنشپی تئیی لۆگا آتکگ‌اَنت، کُجا اَنت؟ مئے کِرّا بیارِش که ما گۆن آیان وپت و وابَ کنێن.“


من ’اے راهئے‘ مَنّۆگر آزار داتگ و کُشگی هم کرتگ‌اَنت، مردێن وَه مردێن اَنت، جنێن هم گپتگ و بندی کناێنتگ‌اَنت.


پهرێزکارێن لوت که چه ناشَرێن مردمانی سِلّی و بدکاریان سکّ دلرنج اَت، رَکّێنتی


اے، بَٹاکَ جننت و هبرِش پوچ و هالیگ اَنت. هما مردمان گۆن جسمی بدێن واهگان پرێبَ دئینت و وتی داما پِرّێننت که نۆکی چه رَدکارانی دستا رَکّتگ‌اَنت.


چێا که لهتێن اَنچێن مردم چێرکایی شمئے نیاما پُترتگ که وتی بێهُداییئے سئوَبا چه پێسرا مئیاریگ کنگ بوتگ‌اَنت. آ هُدائے رهمتان تابَ دئینت و په وتی بێننگێن کار و واهگان کارشَ بندنت و مئے یکّ و یکدانگێن واجه و هُداوند، ایسّا مَسیها نمَنّنت.


همے پئیما، سُدوم و گُمورَه و کِرّ و گوَرئے شهرانی مردم، که همایانی ڈئولا بێننگی‌اِش کرت و نارهبندێن واهگانی پدا کپتنت، اَبدی آسا پِرّێنگ بوتنت تان په دگران درس و اِبرت ببنت.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite