3 هُدایی مِهر و رهمت و سُهل و آسودگی، چه پتێن هُدا و آییئے چُکّ ایسّا مَسیهئے نێمگا، په راستی و مِهر گۆن ما گۆنَ بیت.
ما گۆن هُدایا مِهر نکرتگ، مِهر همش اِنت که آییا کرتگ و وتی چُکّی دێم داتگ تان په مئے گناهانی شۆدگا کُربانیگ کنگ ببیت.
په رومئے هما سجّهێن مردمان که هُدایا دۆست اَنت و گْوانک جنَگ بوتگاَنت که پاک و پَلگار ببنت. چه مئے هُداێن پت و هُداوندێن ایسّا مَسیها په شما رهمت و اێمنی سر بات.
هئو، مئے هُداوندئے رهمتان منی سرا بێکساس گوَرت. منا چه هما ایمان و مِهرا سَررێچی کرت که چه ایسّا مَسیهئے نێمَگا رسنت.
په تیموتاووسا، که ایمانئے هسابا منی هکّیگێن چُکّ اِنت. چه هُداێن پت و مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے نێمگا ترا رهمت و رهم و اێمنی سر بات.
چێا که ایسّا مَسیهئے راها سُنّت بئیگ و نبئیگئے مانا یَکّ اِنت، تهنا هما ایمانا مانا هست که چه مِهرئے راها وتا زاهِرَ کنت.
چه کِلیسائے کماشئے نێمگا، په گچێن کرتگێن بانُک و آییئے چُکّان که په دل منا سکّ دۆست اَنت. تهنا منا نه، هما سجّهێنان هم دۆست اَنت که راستیا زاننت.
هرچے که تئو چه من اِشکُتگ، اے راستێن تالیم اَنت، اِشان وتی کِرّا بدار و په ایمان و مِهر اِشانی سرا کار کن، چێا که تئو ایسّا مَسیهئے راها ائے.