12 بازێن چیزّے هست که په تئو بنبیسان، بله نلۆٹان گۆن کلم و کاگدا ببنت. اُمێتوار آن که شمئے کِرّا بیایان و دێم په دێم گپّ و تْران بکنێن تان مئےشمئے شادمانی سررێچ ببیت.
منا گۆن شما بازێن هبرے کنگی اِنت، بله شمارا اے وهدی آیانی اِشکُنگئے واک و توان نێست.
من اے هبر گۆن شما پمێشکا کرتنت که منی شادمانی شمئے دل و درونا بنندیت و شمئے شادمانی کامِل و سَرجم ببیت.
ما اِشیا په شما نبیسێن تانکه مئےشمئے شادمانی پوره و سَرجم ببیت.
پمێشکا منی دلا اِنت که دێم په اِسپانیایا وتی سات و سپرئے راها، گۆن شما گِند و نِند بکنان تان شمئے گِندُکئے وشّیان و رند، شما منا په اۆدئے سپرا مَدت بکنێت.
نون من تئیی گوَرا کایان. جهانئے یله دئیگا پێسر، اے چیزّانَ گوَشان تانکه اِشانی دل چه منی شادمانیا سررێچ ببیت.
تان اے وهدی شما هچّ چیزّ منی نامئے سرا نلۆٹتگ، بلۆٹێت تانکه شمارا برسیت و شمئے شادمانی سَرجم ببیت.
و دگه گپّے، په من جاگهئے بند و بستا هم بکن، چێا که منا اُمێت اِنت که تئیی دْوایانی برکتا آزاتَ بان و تئیی کرّا کایان.
تئیی اَرسانی تْرانگا که کپان، منا په تئیی دیدارا زهیرَ کنت که ترا بگِندان و گَلا بال ببان.
بانۆرئے هُدابُند، سالۆنک اِنت. انچۆ که سالۆنکئے دۆست اۆشتاتگ و سالۆنکئے تئوارا اِشکنت و گَل و شادانَ بیت، منا همے ڈئولێن کامل و سررێچێن شادهیے رستگ.
وهدے وت بیایان، آییئے کارانی هساب و کتابا کنان، چێا که مئے هِلاپا درۆگێن بُهتام شِنگ و تالان کنگا اِنت. په اینچُکا هم بسَّ نکنت، براتان وشّاتکَ نکنت و آ دگران هم که براتان وشّاتک کنگَ لۆٹنت په اے کارا نئیلیت و آیان چه کِلیسایا درَ کنت و گلّێنیت.