19 تانکه دو یا سئے شاهدَ نبیت، کماشێئے سرا جتگێن بُهتاما ممَنّ،
بله اگن تئیی هبری نمَنِّت، گڑا یکّ و دو کَس همراه بکن، چێا که هر چیزّئے راستی، گۆن دو یا سئے مردمئے شاهدیا پَدّر کنگ ببیت.
کَماش باید اِنت انچێنے ببیت که آییا مردمانی مَلامت پِر مبیت، گۆن وتی جَنا وپادار ببیت، آییئے چُکّ باوَرمند ببنت و چُشێن کارے مکننت که کَسے آیانی سرا سرکشّی و ناپرمانیئے بهتامے جت بکنت.
من گوَشتنت: ’رومیانی رَهبند اِش اِنت، تان وهدے کَسێا بُهتام جنۆکانی دێما وتی دێمپانیئے مۆه دئیگ مبیت، آ سِزا دئیگَ نبیت.‘
شمئے شَریَتا نبیسگ بوتگ که دو مردمئے شاهدیا اِهتبار هست.
آیان همے ڈئولا کرت و اے ٹێکی، بارنابا و شاوولا په کِلیسائے کماشان رسێنت.
گڑا پیلاتوس ڈَنّا در آتک و چه آیان جُستی کرت: ”اے مردئے سرا شمئے بُهتام چے اِنت؟“
چه وتی هما روهانیێن نیامتا نادلگۆش مبئے که ترا هما وهدا رَست که کماشانی رُمبا تئیی سرا دست اێر مُشت و یکّێا ترا گۆن پاکێن روهئے اِلهاما اے نیامتئے هال دات.
هما کماش که شرّیا کِلیسائے رهشۆنیا کننت، آ دو سری اِزّت و هئیالداریَ کرزنت، هاس هما که واز کنگ و تالیم دئیگئے کارا سَکّ جُهدَ کننت.