وَتگَڑێن کسّه و هلاس نبئیۆکێن سر و بُنانی نێمگا هم دِلگۆش مکننت. اے چیزّ هُدائے کارئے دێما برگئے بدلا اَڑ و کُڑ اَڈَّ کننت، چێا که هُدائے کار چه ایمانئے راها دێما رئوت.
اے رهمت مارا تالیمَ دنت که ما وتا چه هُداناپَرمانی و دنیایی هئوا و هئوَسان دور بدارێن و همے وهدا که ما وتی مُبارکێن اُمێتئے اِنتزار و وَدارا اێن، بزان وتی مزنێن هُدا، وتی رَکّێنۆکێن ایسّا مَسیهئے پُرشئوکتێن آیگئے وَدارا اێن، اے دنیایا په جِندئے داشت و پهرێزکاری و هُداتُرسی زند بگوازێنێن.
او تیموتاووس! هرچے که تئیی اَمانت کنگ بوتگ، آییئے نگهپانیا بکن. وتا چه بے سر و پادێن گَپّان که گۆن هُدایا هچّ سر و کارِش نێست، دور بدار و وتا چه هما درۆگێن تالیمان هم دور بدار که په ردی زانتئے نام دئیگ بوتگاَنت.
ما اے هم زانێن که شَریَت په پهرێزکاران جۆڑ کنگ نبوتگ، په شَریَتئے پرۆشۆکان، په سَرکَشّان، په هُداناپرمان و گنهکاران، په ناپاک و بێدینان، په همایان که وتی پت و ماتانَ کُشنت، په هۆنیگان،
دائِمی جێڑه و جَنجال اِنت که آیانی پگر و هئیال سِلّ تَرّتگاَنت و آ چه راستیا دور برگ بوتگاَنت. اِشانی گُمان همش اِنت که هُداتُرسی پائدگمندێن کار و بارے.