20 چه اِشان یکّے هیمِناووس اِنت و یکّے سِکندَر که من چه کلیسایا کَشّتگ و یَککِرّ کرتگاَنت که اِبرت بگرَنت و کُپر مکننت.
اے پئیمێن گپّ و هَبر باورمندانی نیاما اَنچۆ شنگَ بنت که شومَّکئے ناجۆڑی بدنا شنگَ بیت. هیمِناووس و پیلێتوس اَنچێن مردم اَنت
بله آییا دُژمنئے هسابا مچارێت، په براتی سرپدی بکنێت که وتی رَدیا بِزانت.
من همایان نِهرَّ دئیان و اَدبَ کنان که منا دۆست اَنت. پمێشکا په دل پشۆمان بئے و تئوبه کن.
یَهودیان، اِسْکَنْدَر نامێن مردے دێما کرت و چه مُچّیا هرکَسا آییارا هُکمے دات. دستی شهار دات که چُپّ و بێتئوار ببنت، تان مردمانی دێما گۆن وتی هبران یَهودیانی دێمپانیا بکنت.
گڑا من دیست که چه دریایا رسترے چست بئیگا اَت. ده کانٹ و هپت سَرَگی پِر اَت. کانٹانی سرا ده تاج اَتنت و آییئے هر سرگئے سرا کُپری نام پِر اَت.
مردم وتی جندا دۆستَ دارنت، زردۆست، بَٹاکی، گروناک، زاه و بد کنۆک، پت و ماتئے ناپرمان، ناشُگر، ناپاک،
باوَرمندان مدام اے چیزّانی ترانگا بگێج. هُدایا شاهد کن و آیان هبردار کن که لبز و مانایانی سرا جنْگ مکنێت. اے چیزّان هچّ اَرزش نێست، هُشکا گۆش دارۆکانی ایمانا تَباهَ کننت.
وهدے یَهودیان مردمانی بازێن مُچّی دیست، چه کَست و کُنّتا زَهر گپتنت، پولُسِش بےاِزّت کرت و آییئے هبرانی دێما اۆشتاتنت.
اگن آیانی هبری نمَنِّت، گڑا کِلیسایا هال بدئے، بله اگن کِلیسائے هبری هم گۆش نداشت، گڑا آییا ناباورانی ڈئولا بزان.
لهتێن وَه چه پێسرا شئیتانئے نێمگا ترّتگ و آییئے رندگیریا کنگا اِنت.