او دُردانگان! هر روهێئے سرا باور مکنێت، روهان آزمائِش کنێت و بچَکّاسێت که بارێن چه هُدائے نێمگا اَنت یا نه؟ چێا که بازێن درۆگێن نبیے دنیائے چارێن کُنڈان پُترتگ.
گۆن اے دنیایا همرنگ و همدرۆشم مبێت، چه وتی پِگر و پَهمئے نۆک کنگئے راها بدل ببێت، تان شما بزانێت و گیشّێنت بکنێت که هُدائے واهگ چے اِنت، کجام چیزّ شَرّ، کامل و هُدایا پَسُند اِنت.
اے شهرئے یَهودی چه تِسالونیکیئے شهرئے یَهودیان واهگدارتر اَتنت. آیان، په هُبّ و هُدۆک هُدائے هبر مَنِّت و هر رۆچ پاکێن کتابِشَ وانتنت و پَٹّ و پۆلِشَ کرت تان بزاننت بارێن پولُسئے هبر راست اَنت یا نه؟
براتان! نون گُڈسرا منَ گوَشان که هرچے که راست اِنت، هرچے که شَرپدار اِنت، هرچے که شَرّ اِنت، هرچے که پاک اِنت، هرچے که دۆستناک اِنت، هرچے که ستا کرزیت، هرچے که نێک اِنت و تئوسیپ کنگَ بیت، هما چیزّانی بارئوا پِگر بکنێت.
گڑا تئوبه کن و هرچے که ترا رَستگ و تئو اِشکتگ یاتِش کن و مُهرِش بدار. اگن آگه نبوتئے، من دُزّکاییَ کایان و تئو هچّ سرپدَ نبئے که من چِه وهدا په تئو کایان.
من تئیی کارانَ زانان، تئیی زهمتکَشّی و سبر و اۆپارا. منَ زانان که تئو بدێن مردمان سگّتَ نکنئے، همایان که وتا کاسِد گوَشتگ بله نبوتگاَنت، تئو آ مردم چکّاستگاَنت و دیستگ که درۆگبند اَنت.
اِشانی نیاما اَنچێن مردم هست که لۆگانی تها پُترنت و هما جنێنان وتی داما دئورَ دئینت که نِزۆر اَنت و گناها بار اَنت و هر پئیمێن رَدێن واهگانی گُلام اَنت.