11 پمێشکا یکدومیا دلبڈّی بدئیێت و وتی ایمانئے رُست و رُدۆما یکدگرا کُمکّ بکنێت، اَنچۆ که شما انّون کنگا اێت.
چه ما هر یکّے وتی همساهگا په آییئے رُست و رُدۆمئے شَرّێن مکسدا وَشنۆد بکنت.
پمێشکا یکدومیا گۆن اے هبران دلبڈّی بدئیێت.
گڑا بیاێت مُدام هما کارانی پد و رندا ببێن که دێم په سُهل و آرامی و یکدومیئے رُست و رُدۆما برنت.
بله او دُردانگان! شما وتا چه پاک و بےائیبێن ایمانا مُهر و مُهکم بکنێت و گۆن پاکێن روهئے مَدتا دْوا بلۆٹێت.
پمێشکا من هروهد شمارا اے هبرانی تَهتال و هئیالا پِرّێنان، بِلّ تُرے شما اے هبران وتَ زانێت و اے راستیئے سرا مُهر اۆشتاتگێت که شمارا رَستگ.
او براتان! من دِلجم آن که شما وت چه شَرّی و نێکیا پُرّ اێت، هر پئیمێن زانتا تمان اێت و په یکدومیئے پنت و تالیما توانا اێت.
وَتگَڑێن کسّه و هلاس نبئیۆکێن سر و بُنانی نێمگا هم دِلگۆش مکننت. اے چیزّ هُدائے کارئے دێما برگئے بدلا اَڑ و کُڑ اَڈَّ کننت، چێا که هُدائے کار چه ایمانئے راها دێما رئوت.
شما وَه گۆن مَکدونیَهئے سجّهێن براتان مِهر کنگا اێت، بله او براتان، ما گۆن شمارا دزبندیَ کنێن که وتی مِهرا رۆچ په رۆچ گێشتر بکنێت.