9 ما په شما هُدائے همینچُک شُگرا بگرێن هم کَمّ اِنت، چێا که ما شمئے سئوَبا هُدائے بارگاها سکّ گَل اێن.
چێا که مئے اُمێت و مئے شادمانی شما اێت. شما مئے هما تاج اێت که ما آییئے سرا پهرَ بندێن، وتی هُداوندێن ایسّائے بارگاها، هما وهدا که هُداوندَ کئیت.
بله پهرێزکار شادمان و هُدائے درگاها گَل و بال باتنت و چه وشّیا شادهی کناتنت.
اے سجّهێن شَرّی که هُداوندا گۆن من کرتگاَنت، اِشانی بدلا چۆن بدئیان؟