8 ما په شما سکّ واهَگدار اَتێن و په گَلے گۆن شما تهنا هُدائے وشّێن مِستاگ بهر نکرت، وتی جندئے زندگی هم بهر کرت، چێا که شما مارا سکّ دۆست اَتێت.
ما مِهر اے پئیما پَجّاه آورت، چێا که مَسیها وتی جان، په مئیگی نَدر کرت، تانکه ما هم وتی جانا په براتان نَدر بکنێن.
بله هما هِزمت و کُربانیگ که شمئے باوَرئے بَر و سَمر اَنت، اگن آیانی سرا منی هۆن هم رێچَگی کُربانیگێئے پئیما رێچَگ ببیت، من گَلَ بان و گۆن شما سجّهێنان شادکامیَ کنان.
پمێشکا، هُداوندئے راها مُهر بۆشتێت. منی دُردانَگێن براتان! من په شمئے دیدارا هدۆناک آن. منی دُردانَگان! شما منی شادمانی و تاج اێت.
منی چُکّان! من پدا په شما چِلّگی دردان آن، تان هما وهدا که پکّا زاهر ببیت که مَسیه شمئے دل و درونا نِشتگ.
چه پولُسئے نێمگا، منِ پولُس که په ایسّا مَسیهئیگی زندانا بندیگ آن و چه مئے برات تیموتاووسئے نێمگا، په مئے دۆستیگێن همکار پیلیمون و
چێا که منا دگه چشێن همدلێن مردمے نێست که په دل و سِتک شمئے هئیالا ببیت.
منَ زانان که وهدے شمئے کِرّا بیایان، گۆن مَسیهئے سَرجمێن برکتانَ کایان.
او براتان! منی دلئے اَرمان و دْوا گۆن هُدایا په اِسراییلیان همِش اِنت که آ برَکّنت.
هُدا شاهد اِنت که من شما سَجّهێنان اَنچۆ دۆستَ داران که ایسّا مَسیه شمارا دۆستَ داریت و منا په شما سکّ زهیرَ کنت.
اۆدا، یکّ رومی پئوجی اَپسرێا، هِزمتکارے هستاَت که آییا باز دۆست اَت. آ هِزمتکار، سکّ نادْراه و مَرکیگ اَت.
چه ایسّا مَسیهئے هِزمتکار، پولُسئے نێمگا که په کاسِدیا گْوانک جنَگ بوتگ و زِندی په هُدائے وشّێن مِستاگا وَپْک اِنت،