10 شما شاهد اێت و هُدا هم شاهد اِنت که ما باوَرمندانی نیاما، بزان شمئے نیاما چۆنێن پهرێزکار و پاک و بےائیبێن زندے گوازێنت.
اے رمگئے سرا واجهی مکنێت که شمئے دستا دئیگ بوتگ، په اِشیا شَرّێن مِسالے ببێت.
چێا که مئے وشّێن مِستاگ هُشکێن گپّے نهاَت که شمارا سر بوت، زۆر و واک و پاکێن روهی هم گۆن اَت و مُهکمێن سِتکے هم مان اَتی. شما زانێت که ما گۆن شما چۆن اَتێن و ما په شما چے کرت.
بله تئو منی بارئوا زانئے، منی سجّهێن تالیم، منی زندئے وڑ و پئیم، منی مکسد، ایمان، سَبر، مِهر و سگّ و برداشتئے بارئوا و
کماش که آتکنت، گۆن آیان گوَشتی: ”شما وتَ زانێت چه هما ائولی رۆچا که من آسیائے دَمگا پاد اێر کرتگ، چِه پئیما وتی زِند گۆن شما گوازێنتگ.
تئیی کَساناُمریئے سئوَبا کسّ ترا کَماَرزش سرپد مبیت و تئیی گُپتار و کردار و مِهر و ایمان و پاکی په باوَرمندان مسالے ببنت.
چێا که شما وتَ زانێت، ما په شما مِسالے بوتگێن که مئے رندگیریا بکنێت. ما که شمئے کرّا اَتێن، ما تَمبَلی و جاندُزّی نکرت،
شما زانێت که ما هچبر چاپلوسی نکرتگ و نه مارا چێرێن تَماه و لالِچے بوتگ. هُدا شاهد اِنت.
پمێشکا، مُدام جُهدَ کنان که گۆن هُدا و سجّهێن مردمان منی جَبین و وجدان پاک و پَلگار ببیت.
پمێشکا مرۆچی شمارا په راستی و دلجمیَ گوَشان که شمئے هچکَسئے هۆن منی گردنا نهاِنت.
مئے سِزا بَرهَکّ اِنت، چێا که مئے کرتگێن کارانی آسر اِنت. بله اے مردا هچّ مئیارے نکرتگ.“