1 نون هما ڈئولا که مَسیها وتی جسم و جانا سکّی سگّت، شما هم په اَنچێن کارێا تئیار ببێت، پرچا که هر وهدا کسێا مان جسما سکّی سگّتگ، چه گناها رَکّتگ.
هما که ایسّا مَسیهئیگ اَنت، آیان وتی گُنهکارێن تب و سَرشت گۆن آییئے هئوَس و سِلّێن واهگان یکجاه سَلیب کَشِّتگ.
مَسیها هم یکّ برے په مئے گناهان سکّی سگّت، بزان آ ”نێک و پاکا“ په گُنهکاران وتی جان نَدر کرت تان مارا په هُدایا سر بکنت. مَسیه جسمی کُشگ بوت بله روها زندگ کرت.
همے ڈئولا، شما هم وتا په گناها مُردگ بزانێت و چه ایسّا مَسیهئے راها وتا په هُدایا زِندگ بزانێت.
من مَسیهئے همراهیا سَلیب کشّگ بوتان. نون اے مردم که زندگ اِنت، اے من نهآن، مَسیه اِنت که منی تها زندگ اِنت. اے جسمی زندگی که منا هستاِنت، منا هُدائے چُکّئے سرا باور کنگئے سئوَبا هستاِنت که هماییا منا دۆست داشتگ و وتی جندی په من نَدر کرتگ.
پرچا که آ کَس که مُرتگ چه گناها چُٹّتگ.
شمئے هئیال کنگئے وڑ و پئیم هما ببیت که ایسّا مَسیهئے بوتگ.
هچبر! ما که چه گناها سِستگ و مُرتگێن، چۆن بوتَ کنت که اَنگت گناهانی تها زِند بگوازێنێن؟
شما په همے سکّیانی سگّگا گچێن کنگ بوتگێت، پرچا که مَسیها هم په شمئیگی سکّی سگّت و نمونه و مِسالے بوت که شما آییئے رَندگیریا بکنێت.
ایسّایا گۆن مُنڈێن مردا گوَشت: ”بیا دێما بۆشت.“