20 کَسے که گوَشیت: ”منا هُدا دۆست اِنت“ و چه وتی براتا نَپرتَ کنت، درۆگبندے، پرچا که وتی براتا گندیت و دۆستیَ نداریت، گڑا هُدایا که نگندیت چِه پئیما دۆستی داشتَ کنت؟
اگن کَسێا دنیایی مال و مِلکتے ببیت و براتێا مهتاج بگندیت بله په آییا بَزّگی مبیت، گڑا هُدائے مِهر چِه پئیما چُشێن مردمێئے دلا جاگهَ کنت؟
کَسے که گوَشیت: ”رُژناییئے تۆکا آن،“ بله چه براتا نَپرتَ کنت، اَنگت تهارۆکیا اِنت.
کَسّا هچبر هُدا ندیستگ، بله اگن یکدگرا مِهر بکنێن، هُدا مئے دلا مانیت و آییئے مِهر مئے دلا کامل و سررێچ بوتگ.
کَسے که گوَشیت: ”من آییا زانان“ بله آییئے هُکمانی سرا کارَ نکنت، درۆگبندے و آییئے دلا راستی نێست.
بله آ کَس که چه براتا نَپرتَ کنت، تهاریا اِنت و مان تهارۆکیا گامَ جنت. آ نزانت کجا رئوگا اِنت چێا که تهاریا کۆر کرتگ.
شما مَسیه هچبر ندیستگ، اَنگت آییا دۆستَ دارێت. انّون هم شما آییا نگندێت، بله آییئے سرا باوَرۆ هست و هچّ لبزے شمئے پُرشئوکتێن وشّیا درشان کرتَ نکنت،
اگن بگوَشێن گۆن آییا همدل و همراه اێن و پدا هم تهاریا گام جنَگا اێن، گڑا درۆگَ بندێن و راستیئے سرا کار نکنگا اێن.
اگن یکدگرا دۆست بدارێت، گڑا هرکسَ زانت که شما منی مُرید اێت.“
اگن بگوَشێن بێگُناه و بێمئیار اێن، وتا رَدَ دئیێن و راستیا مئے دلا جاگه نێست.