18 او چُکّان! نون گُڈّی دمان و ساهت اِنت. هما دابا که شما اِشکتگ، ”مَسیهئے دژمن“ پێداک اِنت، همے انّون هم مَسیهئے بازێن دژمنے آتکگ و چه همِشیا زانێن که ساهت، گُڈّی ساهت اِنت.
چێا که بازێن رَد دئیۆکے دنیایا پُترتگ و تالان اِنت و اے هبرا نمَنّنت که ایسّا مَسیه انسانی جسم و جانێا اێر آتکگ. اے پئیمێن مردم رَد دئیۆک و مَسیهئے دژمن اَنت.
او دُردانگان! هر روهێئے سرا باور مکنێت، روهان آزمائِش کنێت و بچَکّاسێت که بارێن چه هُدائے نێمگا اَنت یا نه؟ چێا که بازێن درۆگێن نبیے دنیائے چارێن کُنڈان پُترتگ.
بله مردمانی نیاما درۆگێن نبی هم هستاَت، هما دابا که شمئے نیاما درۆگێن استاد ودیَ بنت که چێراَندری بێران کنۆکێن باوَران رئواجَ دئینت، تنتنا وتی هُداوندا هم نمَنّنت که آیی گۆن وتی هۆنا بها زرتنت. آ گۆن تێزێن گار و بێگواهیێا دُچارَ کپنت.
اَنچُش هم، شما انّوگێن وهدا زانێت که نون آ ساهت آتکگ که چه وابا پاد بیاێت و هُژّار ببێت. چێا که نون مئے رَکّگ چه آ وهدئے هسابا نزّیکتر اِنت که ما ائولا باورمند بوتگاَتێن.